Vergeten een kerstcadeau voor je vrouw te kopen?

Kerst treedt met sluippassen dichterbij. De ellende van kerstinkopen kan dus weer beginnen. Dat is al rot, maar dit jaar is er een extra moeilijkheidsgraad: alle winkels zijn dicht. Falder geeft tips voor de man die dit jaar de kerstcadeau’s vergeten is.

Eerst een korte anekdote.

Ik weet het nog goed. Het was mijn grootste fout binnen huwelijksverbond. De belofte op een witte kerst was wederom van de hand gewezen door de broeiende ozongassen in de lucht. De verslagen winter sloeg met een motregen tegen de ramen. Toen ik die dag opstond (de 25e december) wist ik dat er iets gruwelijk mis was. Maar wat?

Pas toen ik met badjas, pantoffels en koffie de trap afliep – als een Amerikaanse vader in een cartoon – en de kerstboom zag staan, wist ik dat ik het verpest had. Ik had niet één cadeautje gekocht voor mijn vrouw. Onder de kerstboom lagen net zo veel met rood glinsterpapier ingepakte cadeautjes als naalden.

Als een reuzeninktvis schoot mijn auto uit de garage. Ongeschoren, tandpasta op mijn mondhoek en een brullende uitlaat; ik snelde naar het lege centrum. Eenmaal daar aangekomen leek het alsof er een luchtalarm had geklonken, en de hele stad zich in bunkers en kelders schuilhield. Winkels waren donkerder dan ooit – er zaten nog net geen multiplex platen over de ramen getimmerd. Door de Kalverstraat waaide een stepperoller.

Een hamstercadeau dan maar: alles wat met een strik verpakt kan worden kwalificeert. En, Falderaars, ik leefde het cliché: mijn laatste hoop was een tankstation. Een vaal verlichte Shell, met een enkele auto naast de gore wc, en achter de counter een meisje dat typisch tankstationmooi was. Ik holde naar binnen, kocht alles wat geen regelrechte belediging zou zijn. De vraag of ze het misschien even voor mij wilde inpakken werd met kwetsend gelach ontvangen. Ik stapte terug in de auto en bekeek de buit. Pantoffels met oren; een wijnproefset van een Hongaars wijnmerk waarvan ik daarvoor en daarna nooit meer iets heb gehoord; een dvd – seizoen 5 van Baywatch; en het pièce de resistance: een kaasmes met gaatjes in het lemet (als een gatenkaas, snap je?).

Die avond aan tafel, vóór een kerstdiner dat gedomineerd zou worden door een deprimerende stilte, was het tijd voor cadeaus. Eerst mama! Onder de nietsziende ogen van onze cadeauhongerige kapitalistenkindjes pakte mijn vrouw teleurstelling na teleurstelling uit. Met elke pakketje zakten haar mondhoeken verder naar beneden. lager dan ik dacht dat ze konden zakken.

Haar cadeau aan mij? Een prachtig horloge. Het was geen witte kerst, maar bij ons thuis was het ijskoud.

Had ik toen maar een goed excuus gehad. Dus, om mijn medeman een kerstcalamiteit te besparen, hier een aantal tips.

• Beroep je op de lockdown! Alle winkels zijn dicht. En je had nog zó’n mooi cadeau op het oog…
• Beroep je op de lockdown 2 (de return of de covid). Wat erg! Je had een cadeau besteld bij een Canadese kluizenaar die briljante sieraden maakt. Maar verdomme, door de lockdown is de post zó traag.
• Je hebt dit jaar geen cadeau gekocht, maar een kaart recht uit het hard geschreven/een liedje verzonnen/tekening gemaakt. Werkt altijd. Hoe doe je dat? Gewoon: “Het hart schreeuwt om jou”, “mijn liefde brandt feller dan duizend zonnen”, etc. Mag je allemaal gebruiken.
• Je hebt geen fysiek cadeautje. Maar je geeft je vrouw een zeker geldbedrag dat zij mag doneren naar een liefdadigheidsinstelling naar keuze. Zo houd je de ziel van kerst in stand.
• Moeten we niet af van dat kapitalisme? Onze liefde is toch het belangrijkst. Daarbij, we moeten de kinderen leren dat cadeaus niet het belangrijkste zijn. (Deze is erg gewaagd, maar is een poging waard als je in het nauw zit!)
• Je geeft haar een romantisch weekendje (Ardennen, cruise, center parks). Je hebt alleen nog niks geboekt want je wilde eerst haar schema checken.
• Je gaat met haar een ring uitkiezen!
• Je zal het komend jaar vrijwillig meegaan naar je schoonmoeder. Een beter gift kan ze zich niet wensen.