De tv-serie Ik Vertrek is zo onderhand synoniem geworden aan het kopen van een totaal verwaarloosd huis, ergens in Europa, zonder riolering, zonder vergunningen, zonder dak en een corrupte makelaar en/of eigenaar.
De mensen in kwestie die emigreren spreken nagenoeg bijna nooit de taal van het land, ze hebben altijd veel te weinig geld om de boel op te knappen, hebben nooit de vereiste papieren, halen nooit een planning (‘van de zomer gaan we open!’) en zijn er steevast enorme tegenvallers in termen van houtrot, kapotte cv, schrikbarende lekkages, instortende vloeren en muren en keukens die sinds de Middeleeuwen niet meer zijn schoon geschrobd.
Emmy en Rutger, echtpaar uit Utrecht, zij verpleegkundige, hij tandarts, waren pas geleden het zoveelste slachtoffer van deze intens gemene serie waarvan de kijkers thuis altijd optimaal genieten van de diepste ellende van de emigranten. Want het format van de serie mag dan overbekend en voorspelbaar zijn: het verveelt nooit. Dit keer was er wel een bijzondere twist in het verhaal: Emmy vertrok alleen naar Frankrijk. Rutger zag dit avontuur met zeer ongewis einde liever aan zich voorbij gaan. Emmy had haar oog laten vallen op een heus kasteel in het zuiden van Frankrijk met tien kamers en 5 hectare grond. Uiteraard wilde zij, als het kasteel eenmaal was opgeknapt, en net als honderden Ik Vertrek-gangers voor haar, ook een chambres d’hôtes met mini-camping starten.
Het probleem was alleen dat het kasteel in geen 40 jaar meer een schilder, stucadoor of schoonmaakster had gezien. Als Emmy het niet had gekocht dan was het huis langzaam maar zeker vanzelf verdwenen dankzij de uitgebreide kolonie termieten, ratten en muizen.
Een plan van aanpak ontbrak, net als het benodigde kapitaal. Een kansloze missie, vooral ook omdat ze helemaal alleen dit schrikbarende monster te lijf moest gaan.
Het dak was zo lek als een mand en de schimmel verspreidde zich net zo snel als een olievlek in het water. Chaos regeert, maar dat was volgens Emmy geen probleem want ze was een vurig aanhanger van de chaostheorie.
Dat hielp haar op de been te blijven. Waar ieder weldenkend mens zou starten met een nieuw dak en vervolgens met een planning per kamer of etage maakte Emmy gewoon ergens willekeurig – waar de schimmel nog niet was opgestoomd – een eerste slaapkamer. Een pareltje in een verder rotte appel.
Ik – columnist Sjaak – vond deze aflevering van de serie een revelatie. Ten eerste omdat Emmy op haar 60e jaar gewoon onbezonnen voor een nieuw avontuur kiest. Dit is mijn droom, altijd geweest, zegt ze. Leeftijd is geen issue, geen belemmering. Integendeel, het is nu of nooit. Ja, je kunt haar dom noemen, maar draai het eens om: prachtig toch dat iemand iets anders durft te kiezen dan haar partner, dat iemand met een mindset van een 19-jarige de wereld nog intrekt. Geweldig! Het is ten tweede ook een totale ontkenning dat je als iemand van 60 achter de geraniums op een nieuwe woonboot van je man moet gaan zitten.
Natuurlijk is zo’n kasteel een bizarre uitdaging, een horror, maar wie kan je op die leeftijd nog wat maken? Heerlijk om die vrijheid te voelen. Om te doen wat je altijd hebt willen doen. Ook als Emmy maar 1 jaar kasteelvrouw is, dan is haar missie al geslaagd. Wat mij betreft is Emmy nu al de held van 2021…
Foto’s: avrotros
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
