Toen de spelersvrouwen nog bekend waren.
Danny Wijnaldum, Truus Depay, Maja de Ligt, Yvonne Klaassen en Dien Berghuis. Ken je deze spelersvrouwen?
Nee natuurlijk niet. Omdat ze niet bestaan. Vroeger – we praten over 1974 en 1978 – waren de spelersvrouwen minstens zo bekend als hun voetballende echtgenoten. Danny Cruijff, Truus van Hanegem, Maja Suurbier, Yvonne Krol, Dien Jongbloed, enzovoort, ze waren niet van de buis te slaan. Het waren vaak plat Amsterdams (soms Rotterdams) pratende peroxyde-poezen die een hoop gezellige herrie maakten. Waar zijn de oranjevrouwen gebleven? Kent u mevrouw Depay, mevrouw Berghuis of mevrouw Weghorst? Ik niet. Nog nooit gezien. Ik kan me met veel moeite de vriendin van Frenkie de Jong voor de geest halen. Mikky heet ze. Ze is leuk, praat netjes Nederlands en heeft wel wat beters te doen dan voetbaltassen dragen.
WORDT HET NIET ALLEMAAL EEN BEETJE TE SERIEUS IN HET PROFESSIONELE VOETBAL? VROEGER ZAT EEN BEETJE TRAINER DE HELE NACHT IN DE HOTELGANG OM TE VOORKOMEN DAT ZIJN SPELERS IN DE STAD DE BEEST GINGEN UITHALEN. DE SPELERS GINGEN GEWOON VIA DE REGENPIJP.
Rinus Michels geloofde het in 1974 wel. ‘Als je maar op tijd bent voor het ontbijt’, zei hij tegen zijn spelers. Die gingen in Hiltrup of Münster onder politiebegeleiding naar de meisjes van lichte zeden. Auke Kok schreef in zijn boek “1974 Wij waren de besten” dat er tijdens het het toernooi flink werd gefeest. Johnny Rep vertelde in zijn biografie: ‘Het leek af en toe wel een parenclub in het hotel. Dan hadden we een paar hoeren op de kamer en stond de rest gewoon toe te kijken, iedereen wachtend op zijn beurt, keurig in een rijtje. Terwijl ik op zo’n meisje lag.’
Matthijs de Ligt weet meer van de belastbaarheid van zijn dijen en zijn longinhoud dan van de lokale bordelen.
Dat hele zwembadincident stelde eigenlijk niets voor. En dan toch gewoon in de WK-finale belanden. Dat zie ik het Nederlands Elftal van 2021, die brave padvinders van Frank de Boer, nog niet nadoen. Matthijs de Ligt weet meer van de belastbaarheid van zijn dijen en zijn longinhoud dan van de lokale bordelen. Onze jongens zijn bloedserieus geworden en staan stijf van de begeleidingsstress. Ze gaan uit zichzelf om half tien naar bed en lezen daar nog even de cijfertjes van de laatste longfunctietest door. Heilige boontjes zonder enige drang naar nachtelijke schelmenstreken. Nooit boze spelersvrouwen aan de lijn. Ziet u Steven Berghuis, Frenkie de Jong en Davy Klaassen in Rome of Baku blote bommetjes maken met de lokale serveersters? Zonder lef & vrijheidsdrang bereik je nooit de EK-finale. Hoogste tijd voor een snuifje meer Andy van der Meijde en Fernando Ricksen.
