En achterin de videotheek die Muur van Vlees: de Afdeling Erotica of ‘Volwassen’, waar je je kinderen met zachte drang voorbij dreef…
Het was een feest om met de kinderen op donderdag-, vrijdag- of zaterdagavond naar de videotheek te gaan. Hunkerend schuiven langs hoge rijen videodozen in de bandenbunker, die van het plafond tot aan je tenen reikten. Keurig verdeeld over de afdelingen Drama, Thriller, Tekenfilms, Familie en Dieren. En achterin de videotheek de Muur van Vlees: de Afdeling Erotica of ‘Volwassen’, waar je je kinderen met zachte drang voorbij dreef. Achter de toonbank een pukkelige oudere jongere in een ruitjesbloes die álle films had gezien en je adviseerde over het ideale video-avondje, helemaal toegesneden op jouw gezinnetje. Thuis gooide moeders alvast de kroketten in de kokende olie. FEEST!
En dan met 5 gevulde videodozen naar huis. Er 2 kijken op vrijdag, 1 op zaterdag en helemaal vergeten dat er nog 2 dozen achter de bank belandden, wat je een boete van 25 gulden opleverde. Dat was pas sentiment.
Uren neuzen in de videotheek
Ik heb thuis nu Netflix, Prime en Videoland en zo’n 50 Tv-netten met een polonaise aan blockbusters. Maar het haalt het niet bij samen naar de videotheek gaan en vervolgens samen in 1 kamer naar 1 film kijken. En mind you, de streaming-diensten kunnen niet tippen aan het aantal titels dat de videotheken vroeger gemiddeld op voorraad hadden. En lekker alles bij elkaar, omdat ze in de videotheek niets te maken hadden met rechten.
Er zijn hooguit nog twintig videotheken in Nederland. Rond 2000 waren er ruim 1100. Weggekwijnd, verdampt. Ondanks de verkoop van krasloten, schoenen, T-shirts, sigaretten, snoep en het tafeltje voor de pakketpost, om te overleven. De doodsteken werden gegeven illegaal downloaden en de streamingdiensten.
Nooit vergeet ik meer het bordje met de aansporing “Gelieve de banden geheel teruggespoeld weer in te leveren.” Thuis het geluid van het jengelende terugspoelen, de steeds hogere snelheid en het geratel op het eind.
