Van grootmoeder uit de keuken
‘Zo maak je thuis huisgemaakte friet. Zet een pan op met ruim water. Snijd de aardappels in frieten van jouw favoriete formaat. Doe de gesneden frieten in een pan met lauw water. Laat vervolgens je frieten heel goed uitlekken.’ Enzovoort. Als je afgelopen weekend dacht in je stamcafé échte ‘huisgemaakte frieten’ op je bord te krijgen, moeten we je mogelijk teleurstellen. Het is nog maar de vraag of de friet die je dit weekend op je bord kreeg achterin het restaurant met liefde en toewijding werd gesneden en gebakken. Om te zwijgen over de rest. Een paar bedenkelijke citaten (bron vice.com) >>
- De ober staat glashard te liegen over die ‘huisgemaakte’ tomatensoep.
- De zelfgemaakte pudding’ op het menu kost 5 euro per bakje, terwijl het uit een Campina-pak van 1 euro kwam
- De ‘huisgemaakte’ soep en de gehaktballen kwamen gewoon van de slager om de hoek.
Google eens op “groothandel huisgemaakte friet”.
Legio fabrikanten bieden onregelmatig gesneden friet mét schil aan in 10-kilo zakken, die de uitstraling heeft van een vers en zelfgemaakt product. (Aviko: ‘Oerfriet met schil.’) Verse friet met grootmoeders schil is altijd op voorraad. Kies zelf de gewenste dikte voor jouw restaurant: ‘12 of 14 mm dikte’.
Het mooiste fragment over ‘huisgemaakte frieten’ staat op naam van schrijver Julian Barnes, uit zijn roman Alsof Het Voorbij Is. Lees, lach & huiver.
“Op een dag zei ik tegen de barman: ‘Denk je dat je voor de verandering eens dunne frietjes voor me zou kunnen maken?’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Je weet wel, zoals in Frankrijk – die dunne.’ ‘Nee, die hebben we niet.’ ‘Maar er staat op het menu dat jullie frites huisgemaakt zijn.’ ‘Ja.’ ‘Nou, kun je ze dan niet dunner snijden?’ De normale vriendelijkheid van de barman haperde even. Hij keek me aan alsof hij niet zeker wist of ik nu een muggenzifter was of een idioot, of misschien wel allebei. ‘Huisgemaakte frites betekent dikke frites.’ ‘Maar als je ze zelf maakt, kun je ze dan ook niet dunner snijden?’ ‘We snijden ze niet zelf. Ze komen zo binnen.’ ‘Je snijdt ze niet hier in de zaak?’ ‘Dat zei ik.’ ‘Dus de frites die jullie huisgemaakt noemen zijn eigenlijk ergens anders gemaakt, en hoogstwaarschijnlijk door een machine?’ ‘Ben je van de gemeente of zo?’ ‘Helemaal niet. Het verbaast me alleen. Ik heb me nooit gerealiseerd dat “huisgemaakt” “dik” betekende in plaats van “per definitie zelfgemaakt”.’ ‘Nou, dan weet je het nu.’ ‘Sorry, hoor. Ik snapte het gewoon niet.’ Ik trok me terug aan mijn tafeltje en wachtte op mijn eten.”
