"Ik vond het een vertederend en veelzeggend gezicht"
Hoe snel je vergeet. Het is nu bijna twee maanden geleden dat Peter R. de Vries uit het leven werd geschoten (op 15 juli). “We zullen hem nooit vergeten,” lag iedereen toen voorin de mond. Er is in de tussentijd veel gebeurd wat onze aandacht greep, het leven nam zijn razende galop; mensen komen en gaan, het leven is een stationshal. 2 x per week denk ik nog aan Peter R. de Vries. Niet op basis van hooggestemde overpeinzingen, maar als ik een zak krentenbollen koop (bij AH) of er een bestel (bij Picnic). Krentenbollen zijn al jaren mijn vriend in voor- en tegenspoed.
Een half jaar geleden zag ik Peter R. de Vries op televisie met twee treden tegelijk een trap oprennen, richting rechtszaal. Ik zijn rechterhand bungelde een plastic zakje met vier of vijf krentenbollen.
Peter trekt ten strijde, ik vond het een vertederend en veelzeggend moment; je zou het Bram Moszkowicz in zijn hoogtijdagen niet zien doen.
Niet dat ik me vergelijk met Peter R. de Vries. De misdaadverslaggever was groot en breed, stoer en dapper, integer, recht door zee en voor de duvel niet bang. Uw dr. Harri is leptosoom (smalle lichaamsbouw), 4 cm kleiner dan De Vries en als iemand akelig tegen me doet, rijd ik het liefst direct naar mijn zus in Leopoldsburg (België) om daar veilig onder het bed te gaan liggen, totdat het over is. Ik ben de lachspiegel van Peter R. de Vries.
Gisteren kreeg ik na een bezoekje aan de AH een onweerstaanbaar verlangen om te googelen op “Peter R. de Vries” + “krentenbollen”
Mijn liefde voor krentenbollen stoelt hierop: je gooit ze in de auto en je bent 24 uur per dag gewapend tegen hongerklop of aanvallen van vette vreetzucht. Lunches sla ik hooghartig af (kost allemaal tijd), patatzaken rijd ik rond zes uur schaterlachend voorbij. Inzakmomenten bij lange vergadering demp ik met een krentenbol. Gisteren kreeg ik na een bezoekje aan de AH een onweerstaanbaar verlangen om te googelen op “Peter R. de Vries” + “krentenbollen”. De oogst viel niet tegen. Dit zei de geliefde misdaadverslaggever over krentenbollen: “Een krentenbol smaakt altijd.” Tijdens RTL Boulevard vertelde Peter dat hij er zo’n drie tot vier op één dag eet. Hij neemt altijd een zak krentenbollen mee in de auto. Het heeft ook een diepere betekenis: De Vries maakt niet graag ’s ochtends boterhammen klaar. Vond-ie zonde van zijn tijd. Op Radio 1 zei De Vries: “Mensen die lang met mij hebben gewerkt weten dat ik altijd een zak krentenbollen in de auto heb liggen, omdat dat iets is wat vrij lang goed blijft, waar je niets aan hoeft te doen en wat best lekker is. Ik ben een beetje lui in dat soort dingen.” En: “Als je niet echt ergens kan lunchen, zijn er altijd een paar krentenbollen die je weg kan kauwen en dan heb je toch wat in je maag. Zo zit het eigenlijk.”
Bij het tv-programma RTL Boulevard sprak Peter, tot grote hilariteit: “Ik neem altijd een zakje van zes mee, het is altijd goed en er kan niks aan bederven. Meestal eet ik er zo’n vier op. Ik stop het zakje in mijn tas, leg ze niet op de bijrijdersstoel.” In dat geval, concludeerde de redactie van RTL Boulevard, zou iedereen zijn auto herkennen: “geen goed idee.” Dat beaamde De Vries. Daar weten wij nu helaas alles over.
Ik zeg niet dat Peter R. de Vries moet worden herinnerd om zijn krentenbollen.
Maar een warm oog voor een ogenschijnlijk onbelangrijke detail tekent zijn onafhankelijke persoonlijkheid. Voor Peter geen tijdrovende, kostbare en wijnovergoten lunches. (De Vries was trouwens geheelonthouder.) Zijn met zelfspot gebrachte aandacht voor zijn krentenbollen – de gewoonte werd door veel media opgepikt – toont De Vries als ideale gast. Scherp als een mes als het moest, met aandacht voor het kleine persoonlijke, waar hij zich nooit voor schaamde.
Peter R. de Vries was een gast met een januskop: hard maar ook emotioneel, serieus maar soms ook buitengewoon humoristisch. De ideale talkshowgast. Jawel, hij vroeg en kreeg geld voor zijn optredens (en terecht), maar hij was ook niet te beroerd om voor nop op te treden in een programma als Promenade. Met een groot olifanten-Masked Singer-masker op zijn hoofd. Gewoon, omdat hij het leuk vond.
Peter R. de Vries betekende karakter en krentenbollen. Zo word je dus ook herinnerd. We missen hem zeer op TV.
