Als je fan bent van Falder, weet je vast wel wat een mamil is. Zo niet, doe even je ogen dicht en visualiseer dit: man, ongeveer 55, flink wat kilo’s te zwaar, gestoken in opzichtige wielerkleding met logo’s van een lokale snackbar of aannemer, wijdbeens fietsend op een racefiets met piepende ketting.
Heb je ’m? Nou, zo’n type had ik dus laatst in m’n wiel. Toen ik hem ging inhalen, was ik er al bang voor dat dat hij zou blijven plakken. Zoiets voel je.
Nou is het heus niet zo dat mijn wiel verboden terrein is hoor, helemaal niet. Ergens vind ik het ook best leuk om een stukje met iemand samen te rijden. Voorwaarde is wel dat deze persoon z’n ketting smeert, dat gepiep en gekraak achter je is namelijk om witheet van te worden. Dat-ie ook eens een keer de kop overneemt, wel zo netjes toch? En vooral: dat-ie een helm draagt.
Serieus, er zijn nog steeds best veel mensen die zonder helm op een racefiets stappen.
Wat me opvalt: dat zijn altijd mannen van boven de vijftig. Van die guys die al naar de Tour de France keken toen de profs nog alleen met een petje op reden. Dat doen ze nu allang niet meer, ze dragen allemaal een helm.
Maar deze 50+ mannen menen op de een of andere manier dat dat voor hen niet nodig is. Dat ze niet vallen, slippen, van de weg raken, botsen met een auto, overstekend hert, kind of bejaarde op een e-bike. Nee joh, dat gebeurt alleen anderen. Ze denken dat hun harses van staal zijn.
Ik ben van het helmpromotieteam en daar heb ik alle reden toe. Een paar jaar geleden maakte ik tijdens een groepsrit een harde crash. Het was in een split second gebeurd. Ik werd wakker in de ambulance die met gierende banden naar het AMC scheurde. Zonder mijn helm had ik hier niet meer gezeten. Hadden mijn zonen geen moeder meer gehad. En zouden jullie mijn wekelijkse belevenissen moeten missen. Dus.
In de periode daarna moest ik mezelf bedwingen om niet elke wielrenner zonder helm na te roepen: ‘Zet een helm op, oetlul!’ Inmiddels is die neiging wat afgezwakt, maar ik denk het nog altijd wel. Terwijl het me eigenlijk niks aangaat. Als zo’n figuur het risico op een gebarsten schedel wil nemen, wie ben ik om daar iets van te vinden?
Maar ja, ik kan het niet helpen, ik vind er dus wel iets van. Tuurlijk is het lekker om de wind in je haren of op je kale kop te voelen, dat snap ik. Maar een stuk chocola is ook lekker. Doe dus niet zo dom. En denk ook maar niet dat ik je bewonder om je moed of om je looks, dat ik je ga groeten, dat ik je mijn pompje uitleen als je met pech langs de weg staat. Laat staan dat je in mijn wiel mag. Koop een helm. En smeer die ketting. Oetlul!
Foto’s: Getty
