Als wij in melancholische bui zijn (vaak tegenwoordig) zoeken we op YouTube vaak even wat fragmenten van Q&Q op. In 1974 (50 jaar geleden!) had deze KRO-jeugdserie dik 3 miljoen kijkers, waarvan het merendeel (wij ook) de spannende fragmenten soms alleen vanachter de bank durfde te bekijken. De legendarische tune (gezongen door Robert Long) raakt ons nog steeds, vooral omdat het eigenlijk de soundtrack is van een gelukkige jeugd in die zo aangenaam zorgeloze seventies. Hoewel? Het is een wonder dat onze generatie hun jeugd heeft overleefd.
Duikboothippies
Als Babyboomers, waren onze ouders doorgaans bepaald geen helikopterouders; eerder duikboothippies in hun leefkuil, met sigaretten in glaasjes en bij feestjes kratten bier onder de koude douche. Daardoor was ons jonge bestaan buitenshuis een toezichtsloze mix tussen Pipi Langkous en Lord of the Flies. We hingen rond bij treinsporen, hadden massale knokpartijen in zwembaden, vielen uit bomen en we werden niet zelden achtervolgd (dachten we) door politie. Als wij onze kids verkleefd aan de smartphone zie, weten wij dat ze wat missen in deze maatschappij, die gestript is van alle fun en uitdagingen, maar dit terzijde.
André van Duin
In de seventies was het plot (nee, ook na 50 jaar doen wij niet aan spoilers) van Q&Q dus niet eens zo vergezocht. Want wat Aristides & Wilbur meemaakten, had ieder seventies-kind, dat altijd buiten klooide, mee kunnen maken. Totale anti-held in de serie was natuurlijk Hans Otjes: het fysieke bewijs, dat je ook met een schlemielig uiterlijk beroemd kon worden. Voor Q&Q (waar hij overigens Hans Pies heette, tja) zat hij bijvoorbeeld ook al in ‘Kunt U mij de Weg naar Hamelen vertellen, meneer?’ Otjes heeft bovendien altijd dezelfde looks gehouden en het bracht hem onder meer ook in de André van Duin-shows als droogkomische aangever.
Juultje!
Een burn-out dwong hem echter tot een abrupte carrièreswitch. Otjes bestierde vanuit zijn woonplaats Hoorn later een praktijk als regressie-therapeut en paragnost. Om gezondheidsredenen stopte hij hier tien jaar geleden mee. Zijn pensioen (Otjes is van 1947) kan hij sinds dit jaar wel aanvullen met de achterstallige royalties, die hij na een rechtzaak tegen Bassie & Adriaan, nog tegoed heeft voor zijn rol in de oneindige reeks televisie-avonturen van het clownsduo. En ja, je had haar al gespot op het kiekje: Juultje, de oudere droomzus van Wilbur en voor ons vooral een woest aantrekkelijke Gypsy Queen, die altijd in een geprononceerd truitje te paard aan kwam draven. Dat zette in de seventies ook de kleinere lizard-brains in volle werking. Het was een rol van actrice Maélys Morel, die ook de heks in TiTaTovernaar speelde. Na 1976 stopte ze met acteren en verdween ze succesvol in de anonimiteit. Misschien beter, zo blijft ze altijd als Juultje op ons netvlies. En nu allemaal: Q én Q, uhuuhuu….
