Vandaag 21 jaar geleden schaatste Falder's Hein de Elfstedentocht. Hij stapte vroegtijdig af. Deel 3: Vijf fragmenten uit die tocht die hij verprutste.
- Gisteren 21`jaar geleden belden vrouwlief en ik aan bij wildvreemden, ergens in Leeuwarden. Alle hotels waren volgeboekt. Wat doe je dan? Alles is anders tijdens een Elfstedentocht. Dan prik je een willekeurige naam in het telefoonboek en dan draai je het nummer. De stem aan de andere kant van de telefoon zei meteen ja, op de vraag of zij een slaapplaats ter beschikking hadden. Vandaag 21 jaar geleden tors ik een zwaar lunchpakket in mijn rugzak. Een laatste cadeautje van twee hartelijke mensen, zeker geen wildvreemden meer, na een ontroerend avondje doorzakken. Hoezo Friesen stug?
- Het is kwart over acht in de ochtend. Ik verlaat de Leeuwardense Zwettehaven en zet koers richting Sneek. Het is -10 graden. Ik ga deze toch uitrijden. Ongetraind, maar who cares. Ik ben Superman. Ik vlieg. Windkracht zes in het ruggetje, dat wel.
(verhaal gaat verder na het plaatje)
- Stavoren, kilometer 66 en stempel nummer drie. Het uiterste puntje in de Zuidwesthoek. Een draai naar rechts richting het noorden. De wind is Judas. Vuile verrader. Met een grijns kruipt hij vanachter mijn rug en blaast satanisch recht in mijn gezicht. Ik kruip achter de rug van de schaatser voor mij.
- Had ik maar meer getraind. Mijn schaatsen voelen als strijkijzers over een klinkerweg. Hoezo heeft Friesland geen bergen. Ik priegel over de oneindig lange Workumer Trekvaart, die zwaarder aanvoelt dat een klim in de Alpen. Het moet een hogere macht zijn geweest die mij ondanks Judas, toch nog in Bolsward heeft gebracht. Kilometer 99.
- De Witmarsumervaart en de Harlingervaart? Had de ijsberg een naam die de Titanic tot zinken bracht? Deze twee sloten die door de polder richting Harlingen slingeren zijn de ondergang van een naïeve Hollander die dacht zomaar, zonder training, éven die tocht te schaatsen. Niemand in Harlingen die oplette, toen hij zijn vrouw belde: ‘Schat, kom je me ophalen’.
