Noem Monique van de Ven gerust de Nederlandse Brigitte Bardot, die een hele natie met haar functioneel naakte definitief verloste van preutsheid. We hebben het natuurlijk over het iconische Turks Fruit, meteen ook het debuut van Monique. De Limburgse actrice loodste hele generaties door de pubertijd. Later met Keetje Tippel, maar zeker ook met de tv-serie Sil de Strandjutter, die stiekem misschien wel meer impact had op ons dan Paul Verhoeven’s meesterwerken, die in de bioscopen toch een leeftijdsbeperking hadden.
Vaak topless, ook bij de NCRV
Ook al was de zendgemachtigde de NCRV toch ging Lobke – zoals Monique in de serie heette – vaak topless. Ja, leve de seventies. Daar kregen we in 1976 toch redelijk rode koontjes van. Privé was Van den Ven inmiddels geschaakt door Verhoeven’s cameraman Jan de Bont, met wie ze nog Dakota maakte, dat zich afspeelde op Curaçao en Ameland. En wellicht hebben we daarmee gelijk de rode draad in haar carrière: eilanden. Want Sil de Strandjutter had Terschelling als decor en als Dokter Deen hield ze praktijk op Vlieland.
Een Oscar voor de Aanslag
Hoewel, met Jan de Bont verkaste ze in het kielzog van Paul Verhoeven naar Los Angeles. En waar de heren carrière maakten, daar kon zij niet aarden, daar in Hollywood. Al scoorde ze nog wel een rolletje in een aflevering van Starsky & Hutch. Een scheiding later zat ze weer in Nederland, waar ze zich met haar nieuwe man Edwin de Vries stortte op de poldercinema. En normaliter beschouwen wij de Nederlandse film als Bulgaarse Jazz, oftewel: who cares? Maar Een Maand Later (met Renee Soutendijk) en zeker De Aanslag (dat nog een Oscar won) in de jaren tachtig bleken meer dan oké.
Doktertje Deen spelen
Monique groeide met haar publiek mee en rondde haar loopbaan af in én met Dokter Deen op Omroep Max. Geen serie was zo braaf, onbenullig en zouteloos als Dokter Deen, dat zich op een totaal niet inclusief en on-Woke Vlieland afspeelde, maar het trok toch een miljoenenpubliek. Ondertussen cashte Van de Ven ook nog als gezicht van een verzekeringsmaatschappij. Zo kon ze mooi haar tweede huis onderhouden op Vlieland, dat nu wegens alle BN-ers daar, ook wel Vliebiza wordt genoemd. Monique vindt het nu welletjes en speelt nu kluizenaartje op de Wadden. Best. Falder zegt recht uit het hart: Bedankt voor alle mooie (puber)herinneringen, Monique!
