Kerst in de jaren ’60 herinneren wij ons als 1 groot feest. We woonden met 7 mensen in een klein huisje met slechts 1 kolenkachel (!) om de boel te verwarmen.
In de vroege ochtend stonden we op uit een grote berg wollen dekens, terwijl de thermometer diep gezonken was naar -12 graden. De sneeuw lag een halve meter hoog en de ramen leken wel door Van Gogh volgetekend. De prachtigste bloemen in een helder en transparant ijslaagje. Zomaar gratis!
Op kerstavond hadden we samen nog de immens grote kerststal opgetuigd die vader in zijn vrijetijd had gehobbyd van enkele grote takken uit het bos. Een fraaie stoet beelden van wijzen uit het Oosten, herders en schapen, en uiteraard de koninklijke familie zelf met baby Jezus als middelpunt werd neer geplant in een berg kunstmos en kilo’s engelenhaar.
We leefden in monumentale armoede, maar we hadden in elk geval een kerststal en volgens ons het mooiste kribbevolk van het hele dorp.
Elementair in die tijd was dat je met niks gelukkig was. Wij weten nog dat we samen met de hele familie naar de nachtmis gingen en hoewel we nu weten hoe huichelachtig de nazaten van dat kindeke ook waren en zijn, toen raakten we nog in vervoering.
En als het op de weg naar huis, midden in de nacht – als je goed luisterde kon je inderdaad engelen horen zingen – begon te sneeuwen, kon mijn moeder vaak de tranen niet meer beheersen. Hollywood en Disney waren er niks bij!
Maar het meest konden wij ons verheugen op de witte kadetten met superdun gesneden rookvlees en echte boter. Hadden we ongelogen maar 1 keer per jaar. En de volgende dag smikkelen van onze eigen Flappie.
In de zomer kregen we altijd van pa een konijn dat we moesten vetmesten voor de kerstdis. Vonden we helemaal niet zielig, want we hadden eindelijk ‘wild’ op tafel! Met rode wijn.
Foto’s: shutterstock
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
