U weet het uiteraard nog: Van Kooten en De Bie waren vanaf de jaren 70 tot 1998 jarenlang een populair duo op onze televisie.
Hilarische scenes met even hilarische typetjes vulden jaar na jaar het scherm: van Koos Koets tot Walter de Rochebrun, en van moeder en zoon Carla en Frank van Putten – ‘ik wil een lekkere meid om mee te rollebollen’ – , de gebroeders Temmes, de vieze man tot kritisch AVRO-lid Cor van der Laak (een bemoeizuchtig en opvliegend burgermannetje) en zijn vrouw Cock. ‘En wel hierom’.
Maar hun ster rees pas echt tot grote hoogten toen ze de Tegenpartij oprichtten met voorzitter F. Jacobse en Tedje van Es als twee Haagse vrije jongens. Het was de Partij voor alle Nederlanders die niet meer tegen Nederland kenne (uitgesproken op zijn Haags).
In 1979-’80 waren de twee helemaal klaar met Nederland, en vooral met de politiek. Op de elpee Op hun pik getrapt! (zomer 1980) bleek de Tegenpartij al opgericht met Jacobse als erevoorzitter. Uiteraard creëerden Van Kooten en De Bie de typetjes Jacobse en Van Es juist om sommige partijen (zoals de toenmalige Centrumpartij van Hans Janmaat!) aan de kaak te stellen.
De inzet was om de politiek flink op de hak te nemen zoals de komedianten feitelijk met alles deden in die tijd en met een inzicht die vandaag de dag nog vaak heel herkenbaar is.
Maar de Tegenpartij won -geheel tegen de wens van de heren in – snel aan populariteit, het Nederlandse publiek in de rechtse hoek omarmde de twee en als ze daadwerkelijk aan de verkiezingen hadden meegedaan dan was de Tweede Kamer vast en zeker een Tegenpartij rijker zijn geworden.
Koot en Bie roken gelukkig tijdig onraad toen hun persiflage door menigeen als uiterst serieus werd opgevat. Kortom, om in hun bewoordingen te blijven; ‘er was stront aan de knikker.’ De twee heren lieten zich op 10 mei 1981, vlak voor de verkiezingen, op het Binnenhof tijdens een couppoging plechtig neerschieten. Exit Tegenpartij.
Later bleken Jacobse en Van Es overigens nog te leven. Hun dood was in scène gezet, zodat ze snel en geheel in stijl naar Zuid-Amerika konden vluchten. Later pakten ze hun leven als vrije jongens weer op, maar prominent aanwezig waren ze niet meer.
Citaten
Jacobse en Van Es waren meer van de oneliners dan de inhoudelijk sterke politieke programma’s, getuige deze citaten.
- Geen gezeik, iedereen rijk
- Ik ben al vijf jaar werkeloos, hoor je mij klagen?
- Samen voor ons eigen
- Nergens geen maximumsnelheden! Honderdtwintig? Dat rijden wij al in z’n achteruit!
- Laat ze zelf eens een keer bezuinigen.
- Mogen wij éven overgeven?
Foto: ANP
Met dank aan Wikipedia voor feiten.
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
