Hoe gaat het met je, fysiek en mentaal?
Nu? Op dit moment? Nou, ik zit erg lekker in mijn vel. Ik ben begonnen met fitness, hier aan de overkant, bij Fysiomed. Daar trainen opvallend veel top-sporters. Maar ook Youp van ’t Hek, Jan Jaap van der Wal, Raoul Heertje. Ik ben keihard aan de slag en shit, ik voel me gelijk stukken fitter en scherper.
Je zou het ook núchter kunnen noemen.
Ha. Dat ben ik inderdaad al een aantal jaren. Ik heb gelijk ook een ander ritme te pakken. Ik slaap nu voor een uur ’s nachts en ik was vanochtend zelfs om fucking half-zes wakker. De alcohol is ook klaar. Ik drink alleen nog in het weekend en dan uitsluitend als er een feestje is. Maar de coke en ganja, ja dat is voorbij.
Gefeliciteerd.
Bedankt, man.
Je doet cabaret en films, die ook gerecenseerd worden. Raakt jou dat nog?
Ik heb altijd gezegd: ik trek me nooit iets aan van recensies. Maar toch doet het je wat. Als ik een goeie krijg, hang ik hem op. En als ze kritiek hebben, ben ik het soms met de journalisten eens, hoor. Dat had ik bijvoorbeeld jaren terug met Spion van Oranje met Paul de Leeuw. Mijn scènes die ik speelde, vond ik erg geinig. Maar wat de anderen doen, dat weet je als acteur niet. Pas toen ik het eindresultaat voor het eerst zag, dacht ik: ik mis spanning. En oh, wat is dit fláuw. Echter, ik moest de film in de media wel blijven promoten, al was ie vroegtijdig totaal door iedereen neergesabeld.
Dat heb je loyaal gedaan, maar hoofdrolspeler Paul de Leeuw trok zich destijds schielijk terug, die distantieerde zich van zijn Spion van Oranje. Wat vond je daarvan?
Een beetje raar. Of eigenlijk: heel raar. Ik moest namelijk wel steeds overal opdraven, terwijl Paul er bijna niet eens aandacht wilde besteden in zijn eigen show. Ik vond dat geen stijl, hij speelde een fucking hoofdrol. Ik zou dat nu ook niet meer pikken.
Betaalt het overigens een beetje, de Nederlandse film?
Ik vraag altijd 1500 euro per draaidag. Maar ik weet eerlijk gezegd niet of ik dat dan achteraf ook daadwerkelijk betaald krijg. Dat is niet mijn business. Mijn broertje regelt al mijn zaken. Maar ach, als ik een show doe heb ik het hele budget van een film er al uit [Lacht hardop]. Nou ja, oké, drie shows dan…
Hoe denk je over de politiek nu?
We hobbelen nu al naar rechts. Wat je nu allemaal mag zeggen, onder het mom van vrijheid van meningsuiting… Geert kan alles maar roepen. Als ik nu terugdenk aan Hans Janmaat, tss, dan mis ik die man gewoon. Hoe geweldig was hij wel niet met zijn ‘Landgenoten’. Hij gebruikte termen als ‘vol is vol’. Daar schrokken we toen van. Gossie, wat errug. En als je nou hoort, wat er wordt gekraaid… Trouwens, een Marokkaanse vriend van me heeft ooit nog de kroonluchters van Hans Janmaat overgenomen. Daar is ie nog trots op, haha.
Denk je dat speelfilms met een mild-Marokkaans perspectief voor meer verdraagzaamheid kunnen zorgen?
Ik weet niet of films zoveel invloed hebben. En je moet ook meer doen, dan die films kijken. Je moet interesse krijgen in andere culturen en landen. Veel mensen kennen Marokkanen slechts van Opsporing Verzocht en denken dat Marokko een immense zandbank met kamelen is. Ik zal je een voorbeeldje geven. Vrienden van mij, zij is Chinees, hij is Marokkaans, openden laatst in Marrakech een filiaal van hun Amsterdamse restaurant Red Sun. Echt, het ziet er prachtig uit. Er waren ook allemaal vrienden van haar uit Laren en Blaricum [Najib spreekt de plaatsnamen nu uit met een Gooisch accent] ingevlogen naar de opening daar. Die keken hun ogen uit. Een zei tegen mij [Najib gooit weer een aardappel in zijn keel]: “Zeg, die danseressen, zijn dat heurah”. Ik: “Eh, hoezo, hoeren?” Die man weer: “Nou, zo schaars gekleed als ze zijn, dat mag normaal toch niet?” My god, waar leven jullie in, denk ik dan. Daar schrok ik van, dat er nog mensen zijn, die op die manier denken. Tja. Die hebben duidelijk nog nooit een Marokkaan van dichtbij gezien. En nee, die domheid houdt me niet bezig als Marokkaan, ofzo, maar vooral als mens.
Hoe bedoel je?
Ik ben geen woordvoerder. Wij Moslims… Wij Marokkanen… Van niemand niet.
Maar word je er stiekem niet heel erg giftig van, dat soort sentimenten en vooroordelen?
Ja. Vooral toen ik nog depressief was. Toen raakte ik totaal verbitterd. Ik wilde nergens meer heen. Ik dacht: wat een teringlijders allemaal. Maar bitterheid brengt je niets.
Je naam en faam heb je te danken aan je cabaret-voorstellingen. Maar eigenlijk ben je geschoold acteur.
Klopt. Afgestudeerd in Utrecht. Ik dacht: nu word ik filmster. Maar you can shake it, als je geen Barry Atsma heet, of wie die mooie koppies ook mogen zijn, haha.
Nou, dan ga je toch lekker naar Hollywood…
Dan weet ik al, hoe ik zou moeten beginnen: als vliegtuigkaper natuurlijk. Maar dan wel als een van de hoofdkapers, anders ga je acuut al in het begin dood. Niets mis mee, kaper. Rutger Hauer is ook begonnen als Duitse officier.
Heb je eigenlijk vrienden onder BN-ers?
René Froger is een vriend. Hij kwam ‘ns naar mijn show en nodigde mij vervolgens weer uit voor de Toppers. Nu al drie keer. Niet mijn muziek, maar als je niet nadenkt en blind inhaakt, heb je ’n topavond. Knap, hoe die boys dat voor elkaar krijgen. Ik ben laatst ook naar café Bolle Jan gesleept. Vroeger kwam ik er niet in, nu werd ik er door bezoekers voortdurend omhelst, aangeklampt, gefotografeerd. Beetje overkill. En maar blijven lachen, hè.
Van Freek de Jonge is algemeen bekend, dat hij een enorme Ajax-groupie is, die zelfs ooit meetrainde met de selectie. Hang jij ook graag rond bij bekende voetballers?
Eén van de leukste dingen die ik ooit in mijn carrière heb gedaan, was optreden voor het Nederlands Elftal tijdens het WK van 2010. Ik bedoel: ik heb gestaan in Carré, de Heineken Music Hall, maar een conference in dat hotel in Zuid-Afrika voor de jongens en de staf van Oranje in hun korte broekjes en slippertjes was het allermooist. Vlak voor de wedstrijd tegen Brazilië zei ik tegen ze: als jullie winnen, blijf ik. Vervolgens werd ik een soort kind aan huis, een mascotte. En terwijl de vrouwen een keer per week langs mochten komen, liep ik er elke dag binnen. ‘I am Family’, zei ik dan tegen de bewaking. Ik werd weer een klein jongetje. Uh, ik klop op een deur, doet Van Persie open en zegt: hey, man, leuk! Ik heb nu ook de shirts van bijna alle spelers.
Voetballers zijn vaak vrouwenmagneten…
…[Semi-verbaasd]… Daar weet ik niets van… [En dan nog een keer op ironische toon uitdrukkelijk in Falder’s memo-recorder] …Daar weet ik niets van…
…geldt dat ook voor cabaretiers?
Geloof me, ‘t is niet zoals met rocksterren, dat de dames je in de kleedkamer opwachten. Ze wachten me wel op, maar met een cameraatje in de artiestenfoyer. Cabaret erotiseert niet, althans niet op de manier die ik graag zou willen…
Foto: Krijn van Noordwijk
