Toen ik, na het openschuiven van de gordijnen en het opstarten van mijn computer, de berichten tot mij nam over het gejokkebrok van de minister van Buitenlandse zaken, Zijlstra, moest ik onmiddellijk denken aan de heer Schwietert.
Kamerjas
Normaal gesproken kleed ik mij eerst aan en ontbijt dan rustig, alvorens ik aan de dag begin, maar nu besloot ik direct in de spreekwoordelijke digitale pen te klimmen, ook al had ik kamerjas nog aan en zelfs nog geen kopje oploskoffie gedronken.
Charles Schwietert
Voor de jongere lezers onder u: Charles Schwietert was een gerenommeerd journalist die in 1982 staatssecretaris van Defensie werd. Drie dagen na zijn beediging trad hij alweer af omdat hij gelogen had over zijn studie: op zijn CV stond dat hij doctorandus was, terwijl hij in werkelijkheid zijn studie nooit had afgemaakt.
Onzin
Iets van dien aard heeft de heer Zijlstra nu ook gedaan: hij vertelde meerdere keren dat hij bij een gesprek met Poetin aanwezig was; dat blijkt onzin te zijn. Jezelf beter voordoen dan je bent is natuurlijk van alle tijden. Het wonderbaarlijke ervan vind ik dat je anno 2018 nog meent dat je dat ongestraft kunt doen. In deze tijd van moderne media komt alles op een dag immers uit.
Milder
Naarmate de jaren vorderen wordt men milder, althans op meeste terreinen. Alleen als het gaat om mishandeling van kinderen of dieren, ben ik juist rucksichtloser geworden. Voor de rest heeft een grote mate van mildheid zijn intrede gedaan, ongeveer sinds mijn tachtigste levensjaar.
Bad cop
Daarom vind ik het ook sneu voor zo’n jongen: jarenlang heeft de heer Zijlstra het vuile werk voor de VVD moeten opknappen: eerst als impopulaire staatssecretaris van OCW, in welke hoedanigheid hij hard sneed in de subsidies voor cultuur, en daarna als fractievoorzitter, die de rol van bad cop had te vervullen om zo kiezers weg te snoepen van de PVV. En nu hij eindelijk, na jaren van stofzuigen en boenen, eindelijk zelf aan een glimmende tafel mag zitten, gebeurt hem dit. Want dat hij moet aftreden is zeker.
Heer Rutte
Eerst neemt de heer Rutte het nog voor hem op. Dan volgt er een kamerdebat waarin hij het vege lijf wellicht nog net weet te redden. Maar allengs zal de druk van de media toenemen tot het zulke proporties aanneemt dat de heer Zijlstra’s ‘geloofwaardigheid in het geding is’. Onder het mom van ‘Een rotte appel in de mand maakt het gave fruit tot schand’, zal de heer Rutte krokodillentranen wenen, maar hem uiteindelijk ontheffen van zijn functie.
En er zullen weinigen zijn om hem de helpende hand toe te steken, daarvoor heeft hij in het verleden te veel vijanden gemaakt.
Hij had het kunnen weten: wie distels zaait zal stekels maaien.
Joop Luitjens (geboren 21 januari 1921) is een voormalig geschiedenis leraar en inmiddels sinds 1987 gepensioneerd. Hij volgt het nieuws goed, hij spelt de krant met een vergrootglas, en vindt daar wat van. Hij is op tachtigjarige leeftijd begonnen met internet en kan geen dag zonder. Het werken op de computer gaat langzaam, maar ach, hij heeft de tijd. Zo is hij ook bij Falder terecht gekomen: hij las een artikel naar aanleiding van een storm deze winter, waarin gemeld werd dat er in 1961 ook zo’n zware storm geweest was. Hij schreef een mail naar de redactie dat hij zich die storm nog goed herinnerde en zo werd het idee geboren om hem columns te laten schrijven.
