In een tijd waarin babyvoedsel, vorken en blenders nog niet bestonden, maakte de moeder zelf babyprakjes in haar mond en gaf ze die mond-op-mond in kleine hoeveelheden aan haar kinderen. Sommige experts geloven dat het zoenen is geëvolueerd tot een manier om hongerige kinderen gerust te stellen als er geen of te weinig voedsel was. De moeder bracht dan alleen een beetje speeksel over. Het drukken van lippen op lippen werd daardoor een algemeen teken van genegenheid. Kortom, zoenen is aangeleerd gedrag, ontstaan in tijden van noodzaak en is daarna nooit meer uit ons gedrag verdwenen.
Een andere verklaring is dat het zoenen dient als een non-verbale manier van informatie uitwisselen. Dat zit zo: bij het zoenen komen er feromonen vrij. Dit zijn chemische stoffen die door het lichaam worden uitgescheiden, ons een fijn gevoel geven en tegelijkertijd informatie overbrengen over bijvoorbeeld leeftijd, geslacht en gezondheid van de ander. Door te zoenen kunnen mensen dus onbewust meer te weten komen over de biologische geschiktheid van hun zoenpartner, wat het een manier maakt een om te doorgronden of hij of zij gezond genoeg (en dus de moeite waard) is om mee door te gaan.
Er zijn gelukkig ook gezelligere redenen dat we ons af en toe verwikkelen in een ordinaire zoenpartij. Uiteindelijk blijft zoenen een uiting van romantische liefde en seksuele aantrekkingskracht die dient als een manier om intimiteit en verbondenheid te tonen en om te laten zien dat je om iemand geeft. Nou, daar houden we ons dan maar aan vast.
Bron: Quest
Dit artikel verscheen eerder op Amayzine.com
