Van der Sar barstte in zijn keeperstijd nog wel eens in huilen uit. Wanneer ga je huilen? Dat doe je in hoofdzaak als je emoties op geen andere manier meer kunt uiten. Als keeper hoef je natuurlijk ook niet zo wel begaafd te zijn in het uiten van je gevoelens. Keepers zijn net als de bassisten van een band. Ze zijn onmisbaar en doen trouw hun ondersteunde werk. Maar creativiteit vind je meestal verderop in het veld. Bij de middenvelders of spitsen. Ook in zijn keepertijd was Van der Sar geen pretje om naar te luisteren. Het ene voetbalcliché na het andere rolde over zijn lippen tijdens interviews. Vergelijk dat ooit met Danny Blind, Marco van Basten en Ruud Gullit, die vaak in hun analyses echt zinnige dingen zeiden.
Opeens voorzitter van Ajax
Toen werd Van der Sar opeens voorzitter van Ajax. Dat is een fluitje van een cent als het goed gaat. Maar als het slecht gaat, dan wordt er heel wat van je verbale en non-verbale capaciteiten geeist. Dat kun je van Van der Sar niet verlangen. Het zit gewoon niet in hem. Gisteren tijdens het afscheid van Reiziger en Stekelenburg in de Arena kreeg hij een fluitconcert om de oren. Lijkt ons logisch toch? Dat kan een voorzitter nu eenmaal verwachten als het met zo’n topclub niet goed gaat. Van der Sar viel echter terug op een van de oergevoelens die we allemaal in ons dragen. Hij was zichtbaar geirriteerd. Huilen, lachen, boosheid, van een beetje voorzitter van een topclub wordt wel meer verlangd dan terugvallen naar de oertijd. Je kunt een goede keeper zijn, maar zoals Co Adriaanse ooit zei: ‘Een goed paard maakt nog geen goede ruiter.’
