Roger Mallinson en Roger Chapman kwamen in augustus 1973 vast te zitten op een recorddiepte van bijna 500 meter. Hun onderzeeër was bezig communicatiekabels te leggen, toen de duikboot mysterieus topzwaar werd, dieper en dieper zonk en pas op de bodem tot rust kwam. De mannen konden contact leggen via de onderwater-radiofoon met het moederschip boven hen. Ze hadden echter maar voor 76 uur zuurstof aan boord. Ondanks hun doodsangst probeerden ze rustig te blijven. Hoe banger, hoe vlugger ze adem haalden, hoe sneller hun zuurstofvoorraad opraakte. Ze hadden slechts een sandwich bij zich en een thermosfles limonade. Er was geen toilet en moesten improviseren met een plastic zak. De kou en vochtigheid maakten de omstandigheden nog erger.
Dolfijnen
Via de onderwater-radiofoon ontvingen ze berichten dat duikers voortdurend pogingen deden hen te vinden. Vaak was de telefoonverbinding onduidelijk, overstemd door klikken en rammelen – het geluid van dolfijnen. De mannen probeerden te zingen om de duikers te helpen hun locatie te bepalen. Na 70 uur werden ze gevonden, kon er een reddingslijn worden bevestigd, maar de redding was nog niet nabij.
Waanzinnige wereld
Tijdens het stijgen werden Mallinson en Chapman heen en weer geslingerd. De plastic zak die dienstdeed als hun toilet barstte open. Ze werden door elkaar geschud in wat Chapman omschreef als ‘een waanzinnige wereld ondersteboven, vol lawaai, vieze geur en angst’. Ze vreesden dat de reddingslijn zou breken en de onderzeeër opnieuw zou vallen, dit keer met fatale gevolgen. Na 76 uur nachtmerrie resteerde nog één angst. Zou het mogelijk zijn het luik van de Pisces III te openen zodra deze de oppervlakte bereikte? De reddingsploeg probeerde de bouten te forceren terwijl Mallinson en Chapman nog steeds binnen vastzaten en erop klopten met hun vuisten. Uiteindelijk, met een enorme klap, ging het deksel open. Op dat moment kregen de twee hun enige meningsverschil gedurende al deze bange uren: ze vonden dat eerst de ander als eerste door het luik naar buiten zou mogen treden. Later, toen de duikboot werd onderzocht, ontdekten men hoe de dood beide mannen op de hielen had gezeten. Er was nog maar voor twaalf minuten zuurstof aan boord.
Bron: Wikipedia
Beeld: ANP
