Als er iets is dat veel mannen zwaar onderschatten, en wat ik tegelijk altijd zal ontkennen, dan is het wel de impact van vrouwelijke hormonen.
Zeggen ‘het zal wel die tijd van de maand zijn’ of ‘heb je last van je hormonen of zo?’ is uiteraard vragen om een linkse hoek. Want daarmee zeg je dat je mijn gevoelens niet serieus neemt. Dat doe ik misschien een paar dagen later ook niet meer, maar wél op dat moment.
Eerlijk
Ik geef het eerlijk toe. Er zijn een paar dagen in de maand waarop ik emotioneler reageer dan anders. Dagen waarop ik de wereld toch even meer in zwart dan in wit zie. En waarop ik steevast denk dat ik corona of een griep onder de leden heb. Vaak constateer ik dan achteraf pas – nu ik de pil niet meer slik ben ik iedere maand weer verrast – dat ik ongesteld moest worden.
‘Wat je als man in ieder geval niet moet doen die dagen van de maand is lastige vragen stellen. Of met je vrouw samen grote beslissingen nemen,’ zegt mijn Franse vriendin Amelie. ‘Laat ik het zo zeggen: als je een positief antwoord wilt hebben, moet je het niet op die dagen vragen.’
Westers
Ik ben het helemaal met haar eens. Maar onze Cubaanse vriendin Juana denkt er anders over. ‘Dat vrouwen emotioneler zouden zijn als ze ongesteld moeten worden is een fabel,’ zegt ze. ‘Misschien is het iets Westers, ik heb het op Cuba in ieder geval nooit gehoord.’
Juana kwam vijftien jaar geleden voor de liefde naar Nederland. Ze heeft nog steeds WhatsApp-contact met haar vriendinnen van kostschool op Cuba en gooit het in de groep. Dat vrouwen emotioneler zouden zijn rond die tijd herkennen ze niet. Al zegt één vriendin op Cuba wel dat ze liever niet met zichzelf zou samenwonen in die dagen van de maand. Juana concludeert: ‘Nee wij Cubaanse vrouwen zijn niet anders als we ongesteld zijn. Ik heb nooit last van wat mijn man wel of niet doet in die tijd van de maand.’
Ligt het aan het kapitalisme? Of toch gewoon aan de vrouw?
