De Lach
Het begon allemaal ooit nog zo onschuldig. Uitgeverij De Valk wilde in 1924 enkel een ‘luchtig’ weekblad op de markt brengen. Pretentieloze lectuur voor treinreizigers, zodat die met een lach op hun bestemming aan zouden komen. Hiervoor werden wekelijks de beste moppen en anekdotes opgeschreven, die afgewisseld werden met korte verhalen en spraakmakende (lees: beetje bloot) foto’s. Die foto’s werden in de loop der tijd wel steeds ondeugender… Spraakmakend en succesvol waren bijvoorbeeld de ‘badnummers’ waarin schaars geklede meisjes de mooiste badpakken showden. Na de oorlog werd er serieus geconcurreerd met opkomende blootbladen. Van een onschuldig familietijdschrift werd De Lach zo een echt mannenblad met een naamswijziging als nieuw hoogtepunt. Vanaf 1968 ging De Lach verder als Lach 69, waarbij de laatste twee cijfers met een erotisch getinte knipoog mochten worden gezien. Waar het blootgehalte steeg, daalden daarentegen de oplages. In 1972 was het magazine zo uitgekleed dat de stekker eruit getrokken werd. Latere initiatieven als Mach en De Nieuwe Lach bleken niet meer het succes van weleer te kunnen evenaren.
Air Holland
Air Holland was een Nederlandse charterluchtvaartmaatschappij met een bevlogen blazoen. Het merk is meerdere malen over de kop gegaan, maar is via ingewikkelde, en achteraf ook dubieuze, constructies nog ruim twintig jaar in de lucht gehouden. Air Holland kenmerkte zich jarenlang door een warrige situatie rondom verschillende BV’s waaruit het bestond. Ook tijdens veiligheidsinspecties van het ministerie werden meermaals grote misstanden geconstateerd. Zo bleek onder meer dat er onvoldoende getrainde cockpitbemanningen ingezet werden op commerciële vluchten. De Volkskrant kopte ooit groot dat er drugsgeld in Air Holland was gestopt. Het ging om een zaak waarbij in 2001 en 2002 in totaal ruim zeshonderd kilo cocaïne was verhandeld en waarbij 25 miljoen zou zijn witgewassen. Het witwassen zou deels via investeringen in het vliegtuigmerk zijn verlopen en diverse topmannen van Air Holland werden hier in 2004 voor opgepakt. Dit zoveelste schandaal deed de merknaam logischerwijs geen goed. Na een nieuw faillissement in 2004 heeft de Amsterdamse zakenman Erik de Vlieger nog enkele passiva en toestellen overgenomen, maar zonder succes. De Vlieger verkocht de inboedel in 2004 weer door aan ArkeFly, dat de merknaam Air Holland nog hetzelfde jaar uit de lucht haalde. In 2008 zijn de opgepakte ex-topmannen alsnog vrijgesproken vanwege gebrek aan bewijs.
Caraco ijs
Een in Hellendoorn ontwikkeld ijsje met een kleine Mexicaan als logo en een merknaam die is afgeleid van de Venezolaanse hoofdstad Caracas. Het is het bijzondere verhaal van een bijzonder populair merk. Gerrit Valk begon in 1953 met de verkoop van De Valk IJsjes, maar veranderde die merknaam in 1964 naar het tropischer klinkende Caraco. Het legde het merk geen windeieren.
De commercial-song, ingezongen door de Surinaamse Dutch Rhythm Steel & Show Band, werd zelfs een instant hit.“Mexicaantje Oranje Hoed, Caraco IJs geweldig goed, Caraco IJs, oeh geweldig lekker”. In 1980 ging het merk de samenwerking aan met Unilever. In 1985 nam laatstgenoemde ook de fabriek over. Caraco werd uiteindelijk in 1996 de nek omgedraaid door het concern, maar in de fabriek in Hellendoorn wordt nog steeds Ben & Jerry ijs gemaakt.
Modemerk HIJ
Vanaf het moment dat Karel (roepnaam Kees) de Waal het modebedrijf E.H. de Waal van zijn vader overneemt, gaat het hard. De oude bedrijfsnaam verdwijnt en maakt in 1963 plaats voor HIJ. Binnen vijftien jaar verschenen er ruim 75 HIJ mannenmode-zaken in Nederland en in 1986 krijgt HIJ zelfs een zusje. Hiervoor wordt damesmodebedrijf Witteveen overgenomen en omgebouwd tot ZIJ. Ook het buitenland wordt veroverd met in 1992 een unieke primeur in Duitsland: HIJ en ZIJ worden onder één dak verkocht. De bedrijven groeiden hierna naar elkaar toe, tot in 1999 alle winkels in één klap werden omgedoopt naar WE.
