Hoi, ik ben Bente Groenendal. Ik ben 28 en werk als diversiteits-manager bij een duurzame energie-provider. Ik ga het de komende tijd op deze pruttelende prostaat-site Falder hebben over jullie, ja, jullie boomers. Oftewel: de generatie die als een Berlijnse muur tussen mij en mijn niet zo zonnige toekomst staat. Door jullie dus. De boomers zijn namelijk met héél véél. In Coronatijd zijn ik en mijn leeftijdgenoten vier lockdowns lang geknecht en opgehokt om jullie maar gezond te houden. Zo konden jullie je leuke luie bestaan gewoon, alsof er niets aan de hand was, voortzetten. Mijn sportschool moest dicht, jullie gekoesterde slijterij bleef open. Een bedankje kon er van jullie overigens nooit af voor die bijna drie jaar dat wij ons opofferden voor jullie. Enfin, jullie leven nog, met miljoenen. En jullie boomers gaan ook niet weg. Nooit, zo lijkt het. Uh, sterker nog: het worden er steeds meer! Grijze golf? Grijze tsunami!
De 3de Wereldoorlog? Wij aan het front, jullie aan de wijn…
Als ik de televisie aanzet (wat ik eigenlijk nooit doe), komt er geen einde aan die strompelstoet van boomers: Johan Derksen (kots), Philip Freriks (wel een leuke man), Maarten van Rossem, Wouke van Scherrenburg, Jack van Gelder, André van Duin en natuurlijk dat voltallige bejaardentehuis, getiteld Op1. Op tv heeft jullie generatie vanuit die met pret-hypotheken afbetaalde villa’s ook van die luxe-meningen over problemen, waar ze zelf nooit mee geconfronteerd zal worden. Neem de aanstaande Wereldoorlog. Mijn vriend Dinand en zijn maatjes mogen binnenkort naar het front, terwijl jullie tegelijkertijd lekker wijntjes drinken in de achtertuin, of relaxed elektrisch rondfietsen op de Veluwe. Lekker dan, terwijl jullie uiteraard zelf massaal de dienstplicht hebben ontdoken (en daar nog trots op zijn ook).
Na een easy baantje met jackpotpensioen (op je 55ste)
En dat is nog maar één frustratie van de generatie X/Y/Z, bedenk ik mij nu op mijn kamertje van 40 vierkante meter, dat ik moet huren voor 1850 euro. Voor mij is er straks geen pensioen, terwijl jullie natuurlijk die pensioenjackpot hebben gewonnen, vaak al vanaf je 55ste, na een heel gemakkelijk baantje, waar je meteen na je allereerste sollicitatiebrief werd aangenomen. Maar in plaats dat jullie dankbaar zijn, blijven jullie klagen. Sterker nog: jullie willen meer. Want ja, jullie hebben ook afgezien, hoor. Jullie kenden vroeger schuifkaas en hadden in de jaren tachtig hypotheken van 7 procent. Gossie. Kortom, ik ben er klaar mee. De komende weken ga ik het in mijn column onder meer hebben over jullie rijgedrag (kom op, gas erop!), jullie vakantiegewoonten (7 maanden per jaar, met een giga-camper) en jullie muziek (Top2000, maar dan erger). Tot snel, boomers!
