De media staan er vol mee: in toenemende mate ergeren gasten in restaurants zich aan jonge gezinnen waarvan de kinderen schreeuwend, rennend en huilend hun gang gaan en totaal niet gecorrigeerd worden.
Oké, in onze tijd gebeurde er ook weleens iets, maar ik kan me niet heugen dat ik op een druk terras met een vriendje een hardloopwedstrijd deed (wat ons dus pas geleden overkwam). De obers stonden erbij en keken ernaar…
In de afgelopen decennia is er een duidelijke verschuiving geweest in de manier waarop ouders omgaan met de opvoeding van hun kinderen, vooral in openbare ruimtes zoals restaurants. In de jaren ’50 en ’60 was discipline een kernwaarde in de opvoeding. Ouders, vaak onder invloed van de toen heersende autoritaire opvoedingsstijl, eisten dat hun kinderen zich gedroegen, vooral in openbare ruimtes. Psycholoog Margreet Bosvelt legt uit: “De maatschappij was toen veel hiërarchischer, en er was een duidelijke verwachting dat kinderen stil en gehoorzaam waren. Ouders straften sneller af en waren minder tolerant voor afwijkend gedrag.”
Ik weet nog wel dat ik bij knoeien met eten of stoeien met mijn broers al snel een flinke tik van mijn vader te pakken had.
In onze tijd was er een sterke sociale druk om kinderen ‘in toom te houden’. Kinderen die zich misdroegen in het openbaar, werden door de gemeenschap al snel als gebrekkige opvoeding gezien. Het gevolg hiervan was dat veel kinderen zich voorbeeldig gedroegen, niet uit eigen wil, maar uit angst voor straf of afkeuring.
Moderne opvoeding en veranderende normen
De huidige generatie ouders hanteert echter vaak een iets andere stijl, waarin de focus ligt op het emotionele welzijn van het kind en het respecteren van zijn of haar autonomie. “Ouders van nu zijn meer geneigd om begrip te tonen voor het gedrag van hun kinderen en om hun emoties te waarderen, zelfs in het openbaar,” aldus Bosvelt.
Daarnaast spelen technologische ontwikkelingen een rol. In het digitale tijdperk zijn ouders vaak afgeleid door hun smartphones en social media, wat ertoe kan leiden dat ze minder aandacht besteden aan het corrigeren van hun kinderen. “Het is niet ongebruikelijk om te zien dat ouders zelf ook minder bezig zijn met wat er om hen heen gebeurt,” zegt Bosvelt. Dit kan bijdragen aan de toename van storend gedrag in publieke ruimtes.
Niemand wil terug naar vroeger, maar wat is er mis met de corrigerende tik? Het is toch niet te veel gevraagd om je kind even tot de orde te roepen? Leg die smartphone weg en besteedt aandacht aan je kinderen. Voor je het weet lopen ze gillend door het restaurant en probeer dan nog maar eens in te grijpen.
