Daar stond hij dan, in 2006, nog jong en fris,
FC Groningen dacht: ‘Deze jongen is beslist niet mis’
Voor een slordige 1,5 miljoen kwam hij toen aan,
De duurste aankoop ooit, onze Nederlandse Uruguayaan.
Met zijn flair en talent, hij liet het meteen zien,
Op het veld was hij de ster, onze goal machine.
Maar na een seizoen had hij het hier wel gehad,
Hij wilde naar Ajax, ja, Amsterdam dat was zijn stad.
Met werkweigering en een verloren zaak,
Verhuisde hij naar Nederlands hoofdstad, daar schoot hij bijna elke week raak.
De goals bleven komen, elk doelpunt een kunstwerk,
Maar o wee, hij was ook een meester in het valwerk.
Een duikelaar van formaat, hij ging neer als een veer,
De scheids werd verleid, oh wat wilde hij meer.
Maar niet alleen zijn vallen gaf hem die naam,
Ook als bijter kreeg hij steeds meer faam.
PSV’er Otman Bakkal ontving de eerste beet, wat een drama,
De KNVB schorste hem, zeven wedstrijden aan de zijlijn, mama mia!
Branislav Ivanović van Chelsea volgde, hij beet weer vol vuur,
Tien wedstrijden geschorst, Suárez bleef toch een puur natuur.
Op het WK in Brazilië, tegen Italië, daar gingen zijn tanden weer,
In Chiellini’s schouder, nu al voor de derde keer.
FIFA zei: ‘Nu is het genoeg, vier maanden geen bal,
En negen wedstrijden voor Uruguay, Luis, doe in het vervolg toch even normaal.
Maar ondanks al zijn streken, zijn beet en zijn val,
Diet zijn naderend afscheid pijn overal.
Langzaam maar zeker verdwijnt hij van het veld, na jaren van pracht,
Een kleurrijke carrière, met tranen en lach.
De nationale ploeg zonder Luis, het is bijna niet te bevatten,
We zullen hem op WK’s missen, met zijn streken en katten.
Dank je wel, Suárez, voor alles wat je deed,
Het was een reis, vol liefde en leed.
Beeld: Getty/Matthias Hangst
