Het amateurvoetbal start weer. Ver weg van de schijnwerpers, op winderige achterafveldjes een balletje trappen met elkaar. Klinkt naar, maar blijft leuk. Waarom je daar nooit te oud voor bent? 3 redenen.
Falder-columnist Dirk de Boer is nagenoeg veertig. Hij voetbalt zelf op kelderklasniveau. Op praktisch alle posities waar zijn nooit aflatende inzet gewenst is. Hij ziet vele leeftijdsgenoten, vaak ouder en vaak met protesterende ledematen, wekelijks ploeteren in het veld. Waarom blijven ze maar doorgaan? Drie redenen volgens Dirk:
- Gegarandeerde quality time met je maten!
Ook op het allerlaagste amateurniveau kent een competitie ongeveer 20 wedstrijden. Dat zijn dus minimaal 20 dagdelen met de mannen onder elkaar. En bij een wedstrijd hoort een derde helft in de kantine. Deze met bier gelardeerde wedstrijdevaluaties eindigen via een ‘liquid diner’ makkelijk in de dorpskroeg. Zeg nou zelf: zou je zonder de perfecte planning van de KNVB jaarlijks vaker met je vrienden op stap kunnen? - Ontsnap aan die vervelende weekend-klusjes!
Grasmaaien, de auto wassen, boodschappen of ‘iets gezelligs’ doen met vrouwlief. Het zijn bij uitstek weekend-activiteiten. Als je voetbalt weiger je lachend het grootste deel van deze zaken. Want ja, je kan het team toch niet in de steek laten? - Je sport! Toch?
Wanneer je partner weer klaagt over dat bierbuikje kan je altijd zeggen dat je sport. Natuurlijk traint jouw team niet. De eigen voetbalkantine is nog niet geteisterd door die gezondheidsonzin van Wilfred Genee. En de sprintjes over de flanken van het achterafveldje waar je de wedstrijd speelt zijn op de vingers van een hand makkelijk te tellen. Maar onder aan de streep geldt: voetballen = sporten.
