Ooit in de jaren ‘70 is de Voyager gelanceerd. Een ruimtevaartuig dat voorbestemd was om buiten ons zonnestelsel te vliegen. Deze Voyager heeft een gouden grammofoonplaat bij zich, de Voyager Golden Record, bedoeld als boodschap aan buitenaardse beschavingen. Hierop staan tekeningen en geluiden, afkomstig van de aarde. Dat bracht mij op het idee jongeren een brief te schrijven en die ook een reis te laten maken. Flessenpost inderdaad. Maar ik gooi de fles niet in zee. Ik begraaf deze in de tuin, in de hoop dat deze over lange tijd wordt opgegraven.
Brief aan de jongeren
(ergens ver in de toekomst),
Bestaat er de goede oude tijd? Ja, daar leefden wij in. Wij hadden alles wat ons hartje begeerd. Meest belangrijk, er was welvaart voor iedereen. Volgens onderzoek behoorden wij tot de meest gelukkige volkeren op deze aarde. Meer dan vijftig procent van de mensen die trouwden bleven gewoon bij elkaar. Banen waren er in overvloed. Vakanties behoorden tot de noodzakelijke levensbehoeften. Files waren er vooral in de spitsuren. Je kon dan altijd nog kiezen voor de trein, waar je zelfs kon zitten. Onderwijs was voor iedereen bereikbaar. Beurzen net afgeschaft, maar er waren nog leningen die je kon terugbetalen.
Gewoon nog gas uit Groningen
Uit ons gasfornuis stroomde, inderdaad, gas. Uit Groningen. De lucht die we inademden stonk zelden, je werd er niet snel ziek van. Water was waar het hoorde, dus achter de duinen en dijken. We hadden zelfs nog hoop op een Elfstedentocht. Wie ziek was, was verzekerd. Weliswaar et een eigen risico, maar dat was om te doen. We gingen officieel met pensioen als we 67 waren, vaak al eerder. Ondanks dat ons ooit in spotjes (van Zwitserleven, dat was een verzekeringsmaatschappij) ons zoveel geld was beloofd dat we enkele zeiltochten door de Caraïben konden maken, was de uitkering in elk geval voldoende voor schuitje varen in Friesland.
Je vreest het ergste
Vandaag de dag horen we echter dat deze pensioenen in de toekomst niet meer betaalbar zijn. Dat er geen oplossingen zijn voor het fileprobleem, dat studiefinanciering steeds moeilijker wordt, dat we klimaatdoelen niet halen. Wat moet het worden van de toekomst? Je vreest het ergste. Gelukkig heeft elke generatie zijn eigen problemen, en meestal weten ze die wel op te lossen. Ik ben een optimistisch mens. Daar gaan we dan ook vanuit. Deze brief geeft jullie in elk geval een kleine inkijk op de tijd waarin wij ooit leefden en nog heel veel dingen goed waren geregeld. Rest mij niets anders dan jullie minstens net zo’n gelukkig leven toe te wensen als dat wij hadden.
Met vriendelijke groet,
Hans van der Steeg
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
