Toen wij mannen jong waren, zochten we veelal voor een mooie vrouw naar iemand die nòg jonger was. Jonger is leuker. Dachten wij. Ook in de media denken ze dat. Huppakee, weer zo’n leuk modelleke van net aan twintig, dat een leuk product aanprijst. Of beweert dat ze dankzij haar crèmepje nauwelijks last heeft van rimpels. Oei, toch een boute uitspraak. Ja nu, heeft ze geen rimpels. Had ze waarschijnlijk ook niet gehad zonder haar crème. Graag zien wij haar over een jaar of twintig terug. Lijkt ons sterk dat ook zij straks niet ontsnapt aan de wetten van een oude dag.
Schrikbeeld
Wellicht dat zij meewarig dan terugkijkt op haar modellen carrière en hoe zij destijds indirect een schrikbeeld creëerde van een bestaan met rimpels. Wist zij veel wat zij nu weet. Veertig plus vrouwen zien en beseffen veelal dat hun lichaam de strijd tegen de ouderdom aan het verliezen is. Maar het leuke is, dat veel van hen het veel minder kan schelen dan toen ze pak’m beet in de twintig waren. Toen was hun lichaam juist wel nagenoeg perfect. Ja, en dan is elk pukkeltje, elk streepje op de bil inderdaad een ramp.
Onkruid
In een tuin waar de natuur meer zijn gang mag gaan, is zelfs een stukje onkruid mooi. Vrouwen die zo’n twee tot drie decennia ouder zijn, zijn juist niet meer zo gefixeerd op hun fysieke zwakheden, maar op hun sterktes. Het gaat om die fraaie combinatie van zelfbewustzijn en uiterlijk die vrouwen zo mooi maakt. Ja, dat is een van de leuke dingen van ouder worden. Dat je beseft dat oudere vrouwen daardoor zo aantrekkelijk zijn. Zoals Johan Cruyff al zei: ‘Je ziet het pas, als je het doorhebt.’
