Matthijs zinspeelt wel heel nadrukkelijk op stoppen in 2020…
In de Linda van september 2019 praat Matthijs in een interview met Eva Hoeke over allerlei topics, zijn kinderen, zijn pensioen, zijn missers, zijn keuze van onderwerpen, zijn vrijetijdbesteding, maar toch steken 2 zaken er met kop en schouder bovenuit: zijn salaris en zijn afscheid. Over zijn salaris is al genoeg geschreven. Over zijn mogelijke afscheid zegt hij het volgende: ‘Vijftien jaar is ook een mooie tijd, toch? Ik wik en weeg altijd, dat doe ik nu ook en ik heb het idee dat zoals er destijds een aantal redenen waren om bij DWDD te blijven, er nu een aantal redenen zijn om er in het voorjaar mee te stoppen.’ Einde citaat.
En gaat Eva Jinek hem dan opvolgen? In dezelfde editie van Linda geeft zij daarop geen concreet antwoord. Jinek praat momenteel met RTL. Ze praat overigens met iedereen die interesse in haar heeft. Ze zegt daarover: ‘Ben ik altijd eerlijk over geweest. Ik wil scherp blijven, mezelf ontwikkelen, anders glipt het door mijn vingers.’ Het derde kijkcijferkanon, Jeroen Pauw ook al in de Linda, verlengt elke keer zijn contract voor slechts een half jaar: ‘Ik ben nu wel op het punt gekomen dat ik me afvraag hoelang ik nog door wil.’
(alle citaten ‘Linda september’)
Hoe lang blijf je bij je baas? Ik – Falder Sjaak – heb altijd een cyclus van 4 tot 5 jaar aangehouden. Na zo’n periode merkte ik dat ik in herhaling dreigde te vallen. De uitdaging doofde uiteindelijk als een nachtkaars. Ik ben altijd blij geweest met elke 5-jarige switch. Natuurlijk zaten er ook missers bij, maar dat is nu eenmaal het risico. No guts, no glory. Ik moet wel eerlijk bekennen dat het nu met 61 jaar wel lastiger wordt om die ommezwaai weer te maken. Wat als je nieuwe baas na 1 jaar zegt: ‘Dit is het toch niet, tabee.’ Zit iemand dan nog op je te wachten?
Moet ik niet eens een andere richting uit? En wat zou ik nog willen doen en leren voor ik met pensioen ga?
We kwamen op het internet een mooi verhaal tegen van een vrouw, Els Reinders, die na 32 jaar haar baan opzegde. 32 jaar! Dat vergt wel moed. Ze zegt onder meer: ‘En dan komt het moment dat je merkt dat er geen progressie meer in zit. Dat je zelf de energie niet meer kunt opbrengen voor wéér de zoveelste ‘nieuwe ontwikkeling’. Kon je in het verleden die drive nog wel vinden, nu merk je ineens dat het steeds lastiger wordt. Dát is het moment waarop je gaat nadenken over je toekomst. Moet ik niet eens een andere richting uit? En wat zou ik nog willen doen en leren voor ik met pensioen ga? Je hebt het idee dat je nog zoveel meer kunt en nog lang niet toe bent aan een rustig bestaan. Het wordt ook het moment waarop je om je heen gaat kijken en daar met anderen over gaat praten.’
Leeftijd heeft Els voorlopig nog niet als belemmering gezien: ‘Je merkt al snel dat vrienden en kennissen die op hetzelfde spoor zitten als jij, hun leeftijd vaak een belemmerende factor vinden om een nieuwe stap te maken. Want we denken het allemaal: ‘Als je boven de 50 bent, zitten ze niet meer op je te wachten.’ Maar is dat een reden om dan maar te blijven zitten waar je zit? Voor mij niet!’
Misschien voor jou ook niet? Uiteraard zijn we niet gek bij Falder en weten we ook wel dat 60 jaar en ouder zoiets is als zeggen je melaats bent als je komt solliciteren. Maar toch: laat je niet door angst regeren, maar liever door verwondering en het avontuur.
Fotocredits Cover: Linda. September 2019
Foto: https://nl.depositphotos.com/stock-photography.html
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
