…vrouwen die elkaar vertellen over het voornemen binnenkort te gaan pottenbakken.
Voor verstokte autorijders: een stiltecoupé is een afdeling in de NS Intercity’s waarin je stil moet zijn. Dus: niet bellen, niet praten en niet hardop muziek luisteren. Vroeg of laat in je leven beland je erin. En dan erger je je als lezer (of slaper) kapot aan vrouwen met korte, pittige kapsels die elkaar vertellen over niet-startende autos, dat ze in Naarden zo leuk pottenbakken, een nieuw vegetarisch receptje, rijlessen en het voornemen om binnenkort zelf te gaan pottenbakken (het kan ook met mannen hoor). Hoe kun je mensen tactisch het zwijgen opleggen zonder de volle laag te krijgen? Ik zag gisteren een keurige man een moeder met kinderen aanspreken. Vervolgens staken die hun tong uit en de moeder kletste gewoon door. Ik zag een studente een paar jongens wijzen op het stilte-logo en die jongens zeiden: ‘Dat maken wij helemaal zélf uit.’ Er bestaat een geheime Treinregel (nummer 17) onder passagiers van de stiltecoupé en die luidt: ‘Hoe dichterbij Hoogeveen, hoe minder mensen de stiltecoupé snappen.’
Ik steek mijn hand uit met het gebaar om zijn mobieltje vast te willen houden. Enigszins verbluft geeft hij mij zijn telefoon.
De ideale oplossing las ik een paar weken geleden in (nota bene) de bijlage Vrouw, deel van de Zaterdag Telegraaf. De geestelijke vader is Jeffrey Wijnberg, niet voor niks een psychotherapeut. Die heeft helemaal genoeg van het rondsmijten van privéaangelegenheden in het openbaar, en vooral in de stiltecoupé. Hij gaat aldus. “In een volle treincoupé praat de reiziger tegenover mij luidruchtig met zijn vrouw over hoe laat hij thuis verwacht te komen voor het avondeten. Op dat moment steek ik mijn hand uit met het gebaar om zijn mobieltje vast te willen houden. Enigszins verbluft geeft hij mij zijn telefoon; en ik vertel aan zijn vrouw wie ik ben. Omdat ik die interesse heb, vraag ik aan haar wat zij van plan is om op tafel te zetten. Zij vertelt mij enthousiast over een nieuw recept voor lasagne bolognese; en ik geef nog wat suggesties hoe zij het nog lekkerder kan maken. Ondertussen is het duidelijk…
..merkbaar dat de man tegenover mij nogal ongeduldig wordt; en zelfs wat jaloerse trekken in zijn gelaat lijkt te krijgen. Ik sluit het gesprek af; en geef de telefoon terug. De andere reizigers zijn zeer geamuseerd en één van hen zegt: ’Dat heb ik nou ook altijd willen doen, bedankt voor het goede voorbeeld’. De man tegenover mij zegt: ’Jij bent wel behoorlijk brutaal’, waarop ik zeg: ’Niet minder dan jij’. Deze ’ingreep’ is voor mij nu een vast ritueel geworden.”
Tamelijk briljant, vindt deze Falderaar.
