Hoe hij het flikte, weet ik niet. (Ex-)darter Raymond van Barneveld slaagde er dit weekend in bijna alle weekendbijlagen te halen met lange interviews.

Waarom? Omdat er volgende week een dikke biografie van hem verschijnt, Game over, waarin alle rampen over zijn laatste levensjaren staan opgetekend. Ik ga hem zeker kopen. Omdat ik een zwak voor volksjongen Barney heb. Omdat hij met zijn ex-vrouw Silvia en kinderen vlakbij mij woonde. Omdat ik regelmatig zijn bijzonder aardige (ex-)schoonvader achter mij op het erf zag scharrelen. Uw Falder Harri woont in een huis dat met de woonkeuken aan het chique Haagse stadhuis grenst, en met de achtertuin aan de Haagse hoerenbuurt.

Leer mij de volksjongen Barney kennen. Barney (die vanavond ook bij PAUW zit) legt het er in zijn superlange Volkskrant-interview met boter en suiker op. Zo ik iets ben, ben ik een Eenvoudige Volksjongen, walmt uit al zijn poriën. Barney is de nieuwe ouwe André Hazes. Die zei ook om de haverklap: ‘Eigenlijk ben ik maar een gewone jongen.’ Barney is, blijkens het interview opgetrokken uit zenuwen, faalangst en vreemdgaan. Zijn favoriete overtuiging: ‘Eigenlijk kan ik helemaal niets.’

‘Ik wil dood, dacht ik gisteren, wat stel ik nou eigenlijk nog voor?’

Enkele opmerkelijke uitspraken van Raymond van Barneveld (52) op een rijtje gezet.

‘Echt jongens, het is afgelopen met mij. Ik ben altijd maar doorgegaan, doorgegaan, ten koste van anderen, geen verjaardag was ik erbij. Dus ook ten koste van mijn ex-vrouw, die mij keihard nodig had na die overval. En dan moet je je realiseren dat je er niet ben geweest voor haar.’ (Dat noemen ze Terugspijt, doet het altijd erg goed in volksbio’s.) De zelfhaat: ‘Ik wil dood, dacht ik gisteren, wat stel ik nou eigenlijk nog voor?’ Maar ook oog voor het mooie in het leven: ‘Er komt een derde kleinkind aan, (…)heb een nieuwe vriendin, de Engelse Julia.’ Over het spelletje: ‘Als ik verlies is het alsof er een dierbare van me is overleden. Je faalt. Je schaamt je kapot tegenover je familie en je vrienden.’

Over de eigen schuld, eigenlijk de schuld van het management.

‘Veel mensen zeggen: Raymond had wel wat harder kunnen werken. Dat klopt, ja, maar dan kan ik zeggen: dan hadden ze harder op moeten treden. (…) ‘Je bent niet voor niks manager, dan moet je op een gegeven moment opstaan en zeggen: het is potverdomme klaar.’

Ik ben een schaap. Ik heb iemand nodig die me een schop onder mijn kont geeft.

En dan de Moeder aller Smoezen. ‘Ik ben Schaap in de Chinese horoscoop. En wat doet een schaap? Dat staat stil in de wei, dat moet vooruit geduwd worden door een herder. Dat heb ik nodig, iemand die me een tik op mijn reet geeft, een schop onder mijn hol.’

Barney had het niet makkelijk. ‘Ik was een heel apart kind vroeger, heel verlegen, had geen vriendjes en vriendinnetjes. Ik zat altijd in mijn eentje, bang om uitgelachen te worden in de klas. Gezakt voor zwemdiploma’s, onvoldoendes voor tuinieren op de lts.’ En een vader met een kwade dronk. Niets hielp: ‘Haptonomie, hypnose, EMDR, Emotherapie of zo? ‘Ik heb alles gedaan. Niks werkt.’ Ook de testosteroninjectie haalde niets uit. Wat wel werkte, las ik op diverse sites, was een beugel, een moderne stoppelbaard en haartransplantatie. Het leverde hem een 18 jaar jongere, Engelse vriendin op, Julia.

Game over is in essentie de avonturenroman van alle 50-plussers. Het is een cafetaria-bio waarin elke middelbare man iets van zijn gading kan vinden, dat is het mooie. Jaloezie, falen, vreemdgaan, slechte jeugd, opkomst en ondergang… trek maar een luikje open en je komt aan je trekken. Barney deugt. Barney is zuiver. Barney is de nieuwe ouwe André Hazes.  ‘Eigenlijk ben ik maar een gewone jongen’, zei de oude Hazes ooit. Waarop cabaretier Raoul Heertje reageerde: ‘Alsof hij een alternatief heeft.’ Lezen die bio.