Veel mannen om mij heen, die ooit hun vrijheid voor een sprookjes()huwelijk inruilden, beginnen na het derde biertje te piepen over hun seksleven. Of beter: het gebrek daaraan. In het kort: het komt erop neer dat het zo schraal is als een kartonnen doos. Ze trappen hun wanhoopslied meestal aan met: ‘ik zou het eigenlijk wel wat vaker willen doen’. Als iemand het woord ‘eigenlijk’ gebruikt gaat bij mij standaard het rookalarm af. Dus als ik doorvraag, voor de vorm omdat ik het antwoord al weet, blijkt dat er in de echtelijke sponde werkelijk helemaal niets meer te halen valt. Hooguit een goed boek of de afstandsbediening.
Mannelijkheid
Tuurlijk schiet ik mijn vrienden te hulp, aan wie een halfslachtig, celibataire leven wordt opgedrongen, zonder dat ze ooit maar één kerk van binnen hebben gezien. Standaard doe ik de suggestie toch zeker één keer de Betaalde Liefde te verkennen. Tevergeefs. Stuk voor stuk kruipen zij, die vergeten zijn hoe je je mannelijkheid viert, diep weg achter hun bierglas.
Genot
Anders dan op school heb ik wat betreft het onderwerp zingenot wél altijd mijn huiswerk gedaan. Ik had namelijk al snel door dat er een gerede kans bestond, dat ik ooit in een duurzame relatie verzeild zou geraken. En de wereldliteratuur waarschuwde mij ervoor dat de keukentafel dan alras uitsluitend en alleen voor primaire taken als ontbijt en avondeten zou worden ingezet. In het bed zou er alleen nog maar (slecht) geslapen worden.
Douche ontbrak
Daarom stapte ik lang geleden (Ik had zo ongeveer net de stemgerechtigde leeftijd verkregen) bij een raam naar binnen. In Groningen. Zij was vriendelijk, 10 jaar ouder en maakte er geen probleem van dat ik nul komma nul ervaring had met deze manier van kennismaken. Achteraf bleek het ook best wel te doen. Ik moest eerst afreken en mij daarna uitkleden. Een douche ontbrak, ik herinner mij slechts een ieniemienie fonteintje. Van ISO-9000 normen had toen nog niemand geoord.
Op mijn verzoek regelde ze bij de buren een tube tandpasta want ik wilde niet naar het frietje ruiken dat ik een straat eerder had verorberd. (Ik had dat bezoekje namelijk helemaal niet gepland. Ik liep langs haar raam, zij wenkte mij vriendelijk en dat vond ik zo sympathiek dat ik haar zou beledigen als ik dat zou negeren. Ik ben netjes opgevoed.)
Ze deed een condoom om, ze fellatiode wat en alras volgden de standjes coitus a tergo en missionaris. Nee, de seksuele hemel heb ik niet gehaald – ik kwam niet eens halverwege de Martinitoren. Dat zou pas later lukken, en nog wel veel hoger ook. Echter, ik had wél mijn eerste keer in de pocket. En geleerd dat de dienstensector onverwacht veelzijdig is.
Spiegels
De setting, het decor, ik vond het allemaal geweldig. Dat minikamertje, mijn onhandigheid, de exclusieve aandacht en de spiegels die ons omringden en voor de nodige reflectie zorgden. (Dat laatste was zo confronterend dat ik nog steeds niet in Versailles ben geweest), …. . Het best was misschien nog wel de klok die het allemaal rete overzichtelijk hield: de eerste drie kwartier verlummelen aan voorspel was niet aan de orde.
Later meer.
Erik Abendteuer
