‘We zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan.’
Hoe goed ken je je vrienden eigenlijk? Ik kwam op de eerste dagen van de Grote Terrassenopening mijn oude vriend Hans tegen bij een café op het Plein in Den Haag. Hij zag er blij en blakend gezond uit. ‘Ja hoor, het gaat uitstekend met mij’, zei Hans.
‘En hoe is het met Irma en de kinderen,’ vroeg ik. Tja, dat was ook wat. Ze waren uit elkaar. Na 25 jaren. Maar, zei Hans, dat ging allemaal in hele goede harmonie. En toen kwam het vreselijke cliché: ‘We zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan.’ En jawel. Hij had een nieuw vriendin. En dat was eigenlijk toeval dat dat samenviel, zei Hans, die nieuwe vriendin. ‘Je kent haar misschien nog wel. Ramona. Van het ministerie.’
Geen kwaad woord over Ramona. Dezelfde Ramona die ooit voor de hele afdeling een restaurant had uitgekozen en gereserveerd. Ze was daarbij afgegaan op de eetfoto’s die achter het raam van het restaurant hingen. ‘Het eten ziet er echt heel goed uit’, had ze gezegd. Wel erg gelachen.
Nieuwe vriendin. Puur toeval.
En dan de hondentrainer…
Als vrienden. Eerst zien, dan geloven. Mijn vrouw kwam twee dagen later de vader van Irma tegen, die ter plekke explodeerde. Hij wilde die schoft van een Hans het liefst zijn ballen afsnijden en daarna met eigen handen wurgen. ‘Hans heeft op stel en sprong Irma verlaten voor die snol. Het was of de bliksem insloeg. Irma is helemaal van de kaart.’ De vader was zelfs tijdelijk bij Irma ingetrokken, omdat hij bang was dat het goed mis zou gaan. ‘En dat in tijden van corona’, zei de vader. Alsof het anders minder erg zou zijn geweest. De kinderen konden er gelukkig nu weer grapjes over maken, zei de vader. ‘Die zeggen: ‘Papa is er met Corona vandoor.’
‘Verlaten in tijden van corona’, zei de vader. ‘Wat een schoft.’ Hij kon er niet over uit.
Toen ik mijn buurman het verhaal vertelde, zei hij dat het nog veel erger kon. Hij kende een man die na meer dan twintig jaar huwelijk door zijn vrouw in coronatijd werd ingeruild voor hun hondentrainer. ‘Dat doet pas pijn’, zei mijn buurman. ‘Geen vrouw meer. Geen huis meer. En ook nooit meer rondjes met de hond. En dat in tijden van corona.’
