Laatst passeerde ik op mijn racefiets een tandem. Daarop een stel van bejaarde leeftijd. De man voor, de vrouw achter, bijna met de neus in zijn bilnaad. Zelfde fietspakjes aan, zelfde tempo trappend. Wie van veraf zou kijken, zou denken dat één langgerekt lichaam zich voortbewoog. Vroeger stonden wij jongens aan die ene kant van de dansvloer. Aan de andere kant de dames. Wij in spijkerbroek, zij in opzwaaiende zomerjurkjes. Het broeide, we jaagden, we wilden elkaar. Zelfs een nagenoeg blinde mol die zijn neus boven de grond uitstak, zag de sekseverschillen.Zelfde personen, vijftig jaar later en het dier had het daar een stuk meer moeite mee gehad.
Hetzelfde jack
Tenminste bij ons in het dorp. En ik neem aan dat het elders hetzelfde is. Veel mannen en vrouwen in hetzelfde jack en dezelfde kleur broek, alsof ze in hetzelfde voetbalteam zitten. Allebei korte grijze haren, gerimpelde huid en ongeveer even groot. Allebei in hetzelfde tempo voortstappend. Of op dezelfde fiets. Natuurlijk met aan beide kanten fietstassen.
Met dank aan Moeder Natuur. Zij vindt het wel welletjes voor wie boven de 50 komt. Waarom zou ze nog haar best voor ons doen? Kinderen kunnen we toch niet meer verwekken. Dus waarom nog sekseverschillen? Zie ik daar niet rondom mijn tepel de spieren verslappen. Ongetwijfeld het eerste begin van maleboobs. Rondom mijn navel is het heuvelachtig. Een buikje of misschien wel buik zullen argeloze voorbijgangers dit noemen. Omgekeerd heeft mijn vrouw steeds meer tijd nodig om de haren rondom de mond weg te trekken. Straks moet ze mijn scheerapparaat nog lenen. Ook haar buik is niet dezelfde meer als toen ik haar voor het eerst ontmoette. Onderhuids doen de hormonen zijn werk. Zij wordt feller, ik word zachter. Ik huil steeds meer met haar mee met ‘All You need is Love’ en ‘Spoorloos’. Zelfs ‘Bed and Breakfast’ vind ik al ontroerend.
Waarom nog uitsloven?
Als je hetzelfde bent, waarom zou je je dan nog uitsloven voor elkaar? Altijd hetzelfde aantal kopjes koffie per dag, dezelfde smaak TV-programma’s, samen gelijk naar bed, samen weer op. Hetzelfde zijn, is samen sloffen richting je graf. Is een taart eten zonder smaak. Is opstaan zonder wakker te worden. Ik heb mijn vrouw altijd leuk gevonden omdat zij totaal anders is dan ik. Zij is zij en ik ben ik. Dat wil ik graag zo houden. Dus zolang ik niet dement ben, waak ik tegen gelijkheid. Het angstzweet breekt mij al uit, als ik zie dat zij en ik toevallig dezelfde kleur sneakers of broek dragen. Of als wij het de hele avond met vrienden met elkaar eens zijn. Als zij alleen maar dezelfde boeken leest als ik. Als al haar vrienden ook mijn vrienden zijn. Of als zij niemand van mijn vrienden een klootzak vindt. Een eigen leven is goed. Verschil van mening is lucht. Een fikse ruzie is de Spaanse peper die zorgt voor pit in de relatie. Ik wil seks, geen uniseks.
