Gelukkig ben je geen twintig meer
Terwijl mannen boven de 50 vaak met hun rug naar de toekomst lopen, en zwelgend terugdenken aan hun lang voorbije tienerschap, blijkt uit een recent onderzoek dat het juist véél leuker is om boven de 50 te zijn. “50-plussers zijn veel gelukkiger”
Meer dan de helft van Nederland is 50+, en de biologie gebiedt ons te stellen dat van die helft weer 50% man is. Blijft u bij? Ons kwart van Nederland wordt vaak afgeschreven, afgeroomd. Termen als ‘OK-Boomer’ cirkelen als gieren boven ons hoofd. Volgens piepjonge meisjes met roodgeverfd haar, en jongens met dreadlocks waarmee je een braadpan kunt bevetten, hebben wij het verpest voor de volgende generaties. Dat terwijl wij de eerste helft van onze levens hebben geleid om zo gelukkig mogelijk te worden. Net zoals de tieners en twintigers van nu.
Het ergste is: soms begin je het zelf te geloven. Je begint het leven te zien als een waterglijbaan. Je bent al naar beneden geroetsjt, dus nu is de tijd gekomen om die rubberen band terug te geven aan de badmeester, en te gaan douchen, want oma wacht buiten op je. Er is niks erger dan je overbodig voelen. Veel 50-plussers die ik ken (in andere woorden: al mijn vrienden), besteden een overmatige hoeveelheid levensenergie op het terugblikken op vroeger: toen we nog 18 waren en met warme stroperige lust in de beenderen de wereld wel even gingen laten zien wie hier de baas was. Natuurlijk, die tijd komt niet meer terug. Jammer. Maar hoe leuk was dat nou eigenlijk? Uit een onderzoek blijkt dat 50-plussers eigenlijk veel gelukkiger zijn dan tieners en twintigers. Een (bijzonder originele) onderzoeker had zelfs de moed te beweren: “50 is het nieuwe 25”. Je hoort het: kappen met die oude mannenzooi. Geen musea meer, steek je Prius in de fik. Ik denk er zelfs aan te gaan backpacken in Thailand. Het wordt eens tijd dat ik mijzelf vind.
Gedraag je naar je leeftijd
Benenden Health, een zorgverzekeraar uit Engeland, liet het geluksonderzoek uitvoeren. 4.000 mensen namen deel aan het experiment. Wat blijkt: mensen boven de 50 geven hun geluk gemiddeld een 7.6, terwijl jongeren hun geluk slechts een 6.5 geven. Dat is 1.1 punt verschil. Een dikkere marge dan waarmee Biden zijn presidentschap won.
Waarom wij kennelijk zo gelukkig zijn? We zijn ijskoud, cool als James Dean in een sneeuwstorm. Terwijl de twintigers en dertigers hun levenslust bot schaven aan een stressvol carrièrepad, wijden 50-plussers hun leven aan genieten. De jacht op geluk, de helft van de vijftigers zegt genieten als hoogste doel te hebben, dit is maar een derde in de jongerengroep. Wij hebben de boemerang van ambitie al op ons gezicht gevoeld, en zijn blij met de carrière die we hebben gemaakt. Er zijn belangrijkere dingen. Als cartoonfiguren zweven we met hangende armen en opgetrokken knieën op de geur van het naderend pensioen.
Hoe zit het dan met dat vibrante sociale leven van de twintigers? De meeste 50-plussers hebben geen vijftigkoppige vriendengroepen, geen wekelijkse dansfeesten. Op een wekelijkse basis ziet de doorsnee 50er zo’n vier vrienden, en gaat hij twee keer uit. Dit in tegenstelling tot de drie vrienden en eenmaal uitgaan van de jeugd.
Niet alleen hebben we dus een betere levensinstelling, maar we zijn ook nog eens véél populairder. Daarnaast hebben wij over de jaren hechte vriendschappen opgebouwd. De connectie gaat verder dan de omnisocialiteit die ontstaat tussen mannen na het vijfde biertje. Vroeger maakte het niet uit met wie je omging. Je dronk met iedereen gezellig een biertje, en ging pas slapen als een van je ‘vrienden’ in de gietijzeren braadpan van je moeder kotste. Prima, maar geen quality time.
Tja, keiharde wetenschap. En toch betrap ik mij erop nog terug te willen. Maar wel met de kennis die ik nu heb. Hoe fijn is de aardverschuiving van jongen naar man als je weet dat alles goed komt? Als je de zekerheid hebt van een goede baan, een leuke vrouw, twee… prima kinderen, en een hond die niet overreden wordt?
Dat is de scheve balans van het leven. De kennis die je nodig hebt komt altijd achteraf. Misschien is het daarom dat iedereen naar het verleden kijkt. Omdat de kennis voor de toekomst ontoereikend, onvolledig is, terwijl het verleden bestaat uit feiten, klaar om kapotgeanalyseerd te worden. Allemaal kijken we als kinderen op de achterbank van een auto, door de achterruit naar de weg die achter ons samenkomt, terwijl onze ouders voorin discussiëren over de snelste route.
Weet je trouwens wie écht gelukkig zijn? Tachtigers! Ik kan niet wachten
