Het vaccin is zo dichtbij dat ik het kan proeven

Binnenkort is er naar verwachting eindelijk een coronavaccin. Het is bijna niet meer voor te stellen hoe een wereld zonder corona eruitziet. Wat denkt u? Wordt alles weer hetzelfde, beter, of is er een ander duister scenario..?

Handenwringend werd het aangekondigd door commissie-voorzitter Ursula von der Leyen en haar EU-makkers. Het Pfizer-vaccin, waarvan eerder deze week bekend werd dat het 90% effectief is met minimale bijwerkingen – is aangekocht door een coalitie van Europese landen. Honderden miljoenen vaccins zijn gereserveerd. Daarmee werd onder andere dealopperhoofd Donald Trump afgetroefd door het bureaucratische schimmenrijk van de Europese Unie. Juichen kunnen we nog niet, er moet eerst nog wel flink wat getest worden. Maar het vooruitzicht is goed! Spoedig zouden we onze spuit kunnen krijgen (50-plus mannen eerst, want: risicogroep, eindelijk iets positiefs aan dat dodenclubje). Maar wat gebeurt er als we het virus kwijt zijn? Hebben we iets geleerd, behalve dat pandemieën flink klote zijn? Falder schetst drie scenario’s.

Scenario 1: Alles blijft hetzelfde

We hebben niks geleerd. Alle grote voorspellingen over verhoogde solidariteit, en een duurzame wereld laten we vrijwel direct vallen. Massale vaccinatie duurt enkele maanden, en langzaam vallen we terug in oude gewoontes. Iedereen schurkt weer haastig langs elkaar op de markt. Je zit weer naast een vreemde in een bioscoopstoel. Je laat een vriend een slok van je biertje nemen zónder het biertje daarna weg te gooien en het glas industrieel te reinigen. Wat blijft het langst? De afkeer van handen schudden. Het gevoel van een eeltige handpalm blijft onwennig. Althans, voor een jaartje. Daarna knuffel je weer iedereen met wie je weleens een woord wisselde, en staan studenten weer met vreemden te tongen in volgestouwde discotheken.

Tja, dit lijkt mij toch het meest waarschijnlijke scenario. Mijn vader maakte de oorlog mee en vertelde altijd met verbazing hoe snel alles weer hetzelfde werd na de bevrijding. Natuurlijk, vergeten zullen we het niet. Maar verwacht geen nieuwe verlichting.

Scenario 2: Het vaccin brengt een golf van verbetering

Millenials durven er alles op in te zetten. Met een religieuze toewijding aan wishful thinking voorspellen ze dat de coronacrisis ook heus wel zal leiden tot verbeteringen in de maatschappij. Ja, de stier bokt wel eerst de hele porseleinwinkel aan duigen, maar daarna kunnen we de kast gelukkig vullen met nieuwe, veel mooiere vaasjes.

We zullen in de toekomst zuiniger zijn, beter over onze consumptie nadenken, en de plastic zakjes opvouwen en in een keukenkastje doen, net als oma. We zullen leven in de droomvlucht van Greta Thunberg, ons realiserend dat deze crisis deels gevolg is van onze duizendenjaren lange mishandeling van de aarde. Enkele mogelijke onderdelen hiervan:

• We eten minder vlees
• Zijn weer helemaal lief tegen elkaar
• Consumeren minder
• Denken meer na over persoonlijke hygiëne
• Kappen met die obsessieve werkcultuur waarbij je ook gewoon met een griep naar werk gaat
• Zorgen beter tegen het zorgpersoneel
• Worden bewuster over klimaatverandering
• Krijgen minder kinderen
• Kopen allemaal een Tesla
• En, allerbelangrijkst, eten GEEN vleemuizensoepen meer, hoe lekker dat ook is!

Scenario 3: Totale chaos en overheersing door het Ministerie Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Een blik in de toekomst. De straten liggen bezaaid met blikjes bier, verregende oranje slingers, en vaccinhulzen. Hier en daar ligt een kreunende kateraar, met de hand over de ogen in een straathoek. Het is een maand geleden sinds Nederland is ingeënt, en onze Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Hugo de Jonge, staat op het Paleis op de Dam met één hand in zijn jasje, te wachten tot hij tot keizer gekroond wordt. In de afgelopen weken is er een metrische ton aan speeksel uitgewisseld, en zijn de servers van Tinder oververhit geraakt. Na een jaar opgepot gezeten te hebben met steeds vervelender wordende partners is het gros van Nederland gescheiden. Corona mag dan wel verslagen zijn, maar Pfeijffer en koortslippen telen wierig. “Moet ik dan álles voor ze doen”, denkt De Jonge terwijl hij een samenpakkende menigte een zak vaccins toewerpt. Achter De Jonge komt Mark Rutte schuchter gebogen aanlopen. “Meneer De Jonge, het is tijd voor uw kroning!”. “Hoe noemde je mij?!”, buldert De Jonge. “Het is keizer De jonge, Mark!” Achteruitdeinzend prevelt een verslagen Mark Rutte: “Het spijt mij, mijn keizer! O grote voorziener van vaccins, bestrijder van virussen, drager des fleurige schoenen, vergeef mij alstublieft!”. “Dat is beter”, schampert De Jonge. Samen verlaten ze het balkon en dalen ze de trappen af richting de troonzaal. De Jonge loopt breed en wijdbeens, als een cowboy die een etmaal moest rijden om te ontsnappen aan de Indianen. Achter hem loopt Mark Rutte, gebogen en nederig, maar nog steeds met de eeuwige mysterieuze glimlach verstold op zijn gezicht. Ze betreden de zaal aan de achterkant. Het toegestroomde publiek staat in kerkformatie naar het podium gericht, maar draait om wanneer de luide klap van de dichtslaande deur klinkt. Zelfverzekerd loopt De Jongen als bruid over het brede gangpad. Aan het eind van het pad wacht de kroon. “Er zal een oorverdovend applaus klinken”, denkt Hugo de Jonge, “wanneer de kroon op mijn hoofd wordt gezet”. Geniet ervan, jij kersverse Keizer van volksgezondheid, welzijn en sport.