De Tour de France van 1989 wordt beslist met een tijdrit over 24,5 kilometer van Versailles naar Parijs. Geletruidrager en tweevoudig Tour-winnaar Laurent Fignon start als laatste met een voorsprong van vijftig seconden op de Amerikaan Greg Lemond.
Zelfverzekerde Fignon
Het parcours was uitdagend en technisch, met scherpe bochten en verraderlijke hellingen. Het gejuich van de menigte vulde de lucht terwijl de renners van start gingen, elke seconde tellend in deze epische strijd.Fignon, gehuld in de gele trui, voelt zich zelfverzekerd. Hij had de voorsprong en was ervan overtuigd dat hij deze zou behouden. In zijn ogen was LeMond een geduchte tegenstander. Hij gelooft echter dat zijn eigen ervaring en reputatie hem de overwinning zouden schenken.
Innovaties
Wat hij niet weet: Lemond kiest een tijdritfiets met een vol achterwiel en 2 nieuwigheden: een triathlonstuur en een aerodynamische pothelm. Het triathlonstuur werd tot dan toe enkel bij triatleten gebruikt. Het voordeel is dat je door de houding meer kan trekken aan je stuur en op die manier meer kracht op je bekken kan zetten waardoor je meer voordeel hebt bij het rondkrijgen van de zware versnelling. LeMond lijkt onvermoeibaar. Hij vind een reservoir van kracht. Zijn pedalen draaien als een wervelwind terwijl hij met elke slag dichter bij de overwinning komt. Na vijf kilometer had de Amerikaan al zes seconden voorsprong op Fignon, na tien kilometer 18 seconden, na 16 kilometer 29 seconden en na 23 kilometer, bij het opdraaien van de Champs-Élysées, was het verschil 49 seconden en op de finish precies 58 tellen.
Onmogelijk. Of toch niet?
Fignon doet onderweg alles wat hij kan. Maar de tijd tikt weg. Langzamerhand begint bij hem het besef te dagen, dat het onmogelijke toch lijkt te gebeuren. Fignon gaat nog een keer op de trappers staan. Kromt weer zijn rug. Zijn paardenstaart wappert achter hem aan. Uiteindelijk komt hij acht seconden tekort. Nog nooit is het verschil, na meer dan 3000 kilometer koersen, tussen de nummer één en twee zo klein geweest.
