Dit keer: een wonderlijke truc voor de perfecte eidooier…
Wij bakken, koken en roeren wat eieren af hoor, en kunnen ons gelukkig wanen in de wetenschap dat elk moment vraagt om een ander soort ei. Luxe ontbijt? Fluffy scramble met bagels en zalm. Lichte lunch? Salade van geplette komkommers, kikkererwten, en een perfect gekookt ei. Retro borrel? Gevulde eieren vreten tot je geel ziet. Quickie dinner? Opgebakken rijst met lente-uitjes, sojabonen, chili-olie en een gebakken ei met een knapperig randje.
H-ei-lige graal
En ook dat laatste; dat nederige gebakken ei, kan een zoektocht naar de ultieme uitvoering behelzen. Net te kort en je eigeel is wel zacht maar het wit nog snotterig. Net te lang en je zit met een droge, melige dooier. Mijn truc is het vuur vrij hoog te zetten zodat de onderkant lekker bruin en crispywordt en dan even een deksel op de koekenpan te doen zodat het geel op tijd gaar stoomt voordat de bodem verbrandt. Dan de stoom weer laten ontsnappen en tadaaa.
Koud kunstje
En toen kwam ik deze wonderlijke tip tegen! Chef Michael Gallina doet de eieren in hun doos zo hop, in de vriezer. Daar laat hij ze minstens 48 uur staan, om ze dan wel de nacht voor gebruik in de ijskast te laten ontdooien. Als je ze vervolgens de volgende dag in de koekenpan breekt zijn de eiwitten gewoon weer los en vloeibaar ontdooid, maar hebben de dooiers iets van een dikkere, gelei-achtige textuur behouden.
Zo bakken ze ook gaar zegt hij, – terwijl de eiwitten garen kan je een klontje boter in de pan doen en de hete boter langzaam over het ei lepelen om ook de dooier goed te verwarmen. Dit gaat natuurlijk in tegen wat we geleerd hebben over invriezen, maar als iemand zegt dat dit fantastische gebakken eieren oplevert zijn wij niet te beroerd om het te proberen.
Vloeibaar goud
Gallina heeft er zelfs een naam voor het dikke enigszins vloeibare dooiergoud: eierboter. Eierboter?! Als in zacht maar toch stevig, warm, en smeerbaar eigeel? Sign me up!
Laat zien dan
Dit moest ik met eigen ogen zien natuurlijk. Ook al zou ik braaf geen rauwe eieren invriezen, toch gedaan, en ze zijn niet gebroken in de schaal. En dat beloofde eierland? Ik moet bekennen; ik was niet direct enthousiast, vooral door de aanblik. De eidooier kwam eruit als een vrij hard hoog bolletje, en omdat we slimme diertjes zijn vinden we het meteen verdacht als ons voedsel er anders uitziet dan we gewend zijn.
Bij de eerste poging (ik had er drie ingevroren) was het eiwit gaar na de normale baktijd maar durfde ik het niet aan met die eidooier, die na hem invriezen toch niet helemaal in de pan op temperatuur kwam en best koud bleef. Daarom heb ik bij de tweede poging een deksel op de koekenpan gelegd om de hitte te vangen en zo te zorgen dat het geel zou doorwarmen. En ik moet bekennen: die dooier werd écht boterig en dat smeerde bijzonder goed uit. Zie hier het resultaat!
Volgende keer
Of ik het weer zo zou doen? Dat denk ik niet. Eieren in de vriezer stoppen kost op zich niet veel moeite maar was toch even spannend, en het was vooral lang wachten (toch drie dagen) op een gebakken eitje dat ik zonder kunstjes ook best lekker weet te maken. Desalniettemin; een prima experimentje
Dit artikel verscheen eerder op FavorFlav.
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebook-pagina.
