‘Wat doe je als je buren alle regels aan hun laars lappen en praten niet helpt? Dat vroegen wij – een groep bewoners van een appartementencomplex – ons af toen nieuwe buren hun fietsen steeds meenamen in de lift naar boven om ze vervolgens in de gang neer te zetten en daarmee de vluchtroute naar het trappenhuis te blokkeren. Het staat nadrukkelijk in het huishoudelijk regelement van onze VvE dat het in de eerste plaats al niet is toegestaan om fietsen mee in de lift te nemen en daarnaast is het brandweervoorschrift om de uitgangen naar het trappenhuis vrij te houden.
Precies dat hadden we al eens heel vriendelijk gezegd toen deze mensen er net woonden. Als antwoord werd er heel vriendelijk geknikt en daar bleef het bij.
We waren er niet zeker van of ze ons überhaupt wel begrepen hadden omdat ze van origine niet Nederlands zijn.
Maar toen we later hoorden dat ze al zeventien jaar in Nederland wonen en dat hun kinderen op een Nederlandse school zitten, wisten we dat het daar niet aan kon liggen. Deze mensen hadden duidelijk gewoon schijt aan alles en iedereen en waren absoluut niet van plan om zich aan te passen. Ook niet nadat het bestuur van onze VvE ze er nog een keer formeel op had aangesproken en ook niet toen er stickers met een verbodsverbod voor fietsen in de liften waren bevestigd.
En petit comité besloten we een einde aan dit gedrag te maken toen deze mensen met vakantie waren en hun fietsen als altijd in de gang waren achtergelaten. ’s Avonds tilden we de fietsen een voor een mee naar buiten en lieten we ze daar onbewaakt achter. Voordat het ochtend was waren ze, precies zoals te verwachten viel, allemaal verdwenen. Hoewel we heel goed wisten dat deze actie eigenlijk niet door de beugel kon, voelde het op een rare manier toch minder fout omdat we dit met z’n allen hadden besloten.
Na terugkomst van vakantie informeerden de betreffende buren her en der of iemand toevallig iets over hun fietsen wist of dat iemand gezien had wie ze had meegenomen, dus ze moeten hoe dan ook nattigheid hebben gevoeld. Maar sinds die tijd hebben ze het nooit meer gewaagd om de regels aan hun laars te lappen. Toen ze op een zomeravond een barbecue aanstaken op hun balkon – wat in verband met brandgevaar niet is toegestaan – en daarop werden aangesproken, doofden ze meteen de kolen en hebben ze het daarna nooit meer gewaagd om het nog eens te proberen.’
Bron: dit artikel verscheen eerder op Franska.nl
Foto: Getty
