Lieve Joris (oude namen zijn in 2060 weer helemaal hot…),
‘Na de discussies over de 1.5 metermaatschappij, wel of niet naar de kapper, de Ic-capaciteit/bedden, de steun aan KLM, wandelen op het strand of in het bos en de hoeveelheid beschikbare mondkapjes is het nu tijd voor een exit strategie. Althans, dat vinden de meeste mensen in de wereld.
Exit strategie, hoor ik je vragen? Ja, Joris, dat is hoe we uit de intellectuele lockdown komen. Want zo noemt onze premier onze huidige situatie. Intellectueel, omdat we slimmer zijn dan het buitenland.
Daar marcheert het leger door de straten en moeten mensen met een speciale Ausweis naar de bakker. Bovendien zijn wij scherpzinniger, omdat onze premier weigert een carte blanche af te geven voor de financiële steun die Spanje en Italië willen hebben van de EU (bestaat dat nog Joris? Of is alles in 2060 weer een apart land?). Niet geheel onterecht overigens, want voor je het weet gaan die landen er met onze pensioenreserves vandoor.
Nee, Joris, de mensen hebben er genoeg van. In de VS komen mensen in opstand en eisen dat de maatregelen die ons leven tot een hel maken, worden opgeheven.
Natuurlijk is er angst en uiteraard moeten we mensen beschermen, maar wat is het leven zonder risico? Bokser Mohammed Ali zei het al: ‘Hij die niet moedig genoeg is om risico’s te nemen, zal niets in het leven bereiken.’
En zo is het. Een mens is een sociaal dier en wil contact. Met alle risico’s van dien. De regering kan niet doorgaan met het eindeloos gijzelen van een bevolking. Sommige landen krijgen al dictatoriale trekjes omdat corona een mooi moment is om de oppositie uit te schakelen of om het volk van brood en spelen te onthouden.
Over spelen gesproken: 2020 wordt een jaar zonder sport. Alles ligt stil: de voetbal, de Olympische Spelen, het wielrennen, de atletiek, hockey, de Grand Prix met Max (Zandvoort hebben ze helemaal omgeschept tot het mooiste circuit van de wereld, hagedissen weggejaagd, alles voor niks). Bijna alle vrouwen juichen, maar de mannen huilen stilletjes. Een jaar zonder EK. Iets waarnaar we als mannen zo hebben verlangd. Eindelijk weer in Oranjeshirt op de bank en met een pilsje in de hand Nederland zien verliezen.
