Boudewijn de Groot bezong de functie van Nederlandse strand ooit treffend vanuit jong perspectief:
‘Waar kan je zuipen als een beest, waar vind je vrinden voor elk feest. De ene komt met zijn vriendin die pakt de ander dan weer in, je danst en vrijt de hele tijd, terwijl je in een broodje bijt.’
Dat deze observatie inderdaad tijdloos is, zien we nu om ons heen. We zitten bij onze jarenlange favoriete strandtent bij Noordwijk. Helaas heeft de jeugd deze zomer ook ‘onze’ stek ontdekt. Waar we eerst konden genieten van het ruisen van de zee en van een nagenoeg verlaten strand, terwijl we van onze verse café latte nipten, overheerst nu de housebeat, staan we lang in de rij voor onze koffie café en zien we voor ons een vleesboulevard van strakke jonge mannen- en vrouwenlijven, vaak naast en soms onder of op elkaar.
Zwarte Cross
Het strand voor ons is veranderd in een bronstige recht-voor-zijn-raap softporno-film. Waarin mijn vrouw en ik ons twee bejaarden voelen, die dachten dat we een rustig B&B hadden geboekt, maar opeens op het kampeerterrein van de Zwarte Cross zijn beland.
Ook ik was ooit jong en strak en heb gevoeld dat het strand gelijkstond aan de onbeperkte jachtvelden van vrouwelijk schoon. Maar nu voelen we ons wezensvreemd. We verhuizen naar een stillere plek. Helemaal rechts naast de laatste strandopgang. Vlak naast het naturistenstrand. Ja, het is wel wennen, maar zo werkt het blijkbaar. De jeugd heeft de toekomst. Iedereen wil oud worden. Word je echter ouder, dan merk je dat je overal naar de zijkant van de samenleving wordt gedrukt.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
