“Ja, mensen, het is genoeg geweest. Ik wil weg. En niet zomaar naar een land met zon of goedkope wijn. Nee, ik wil naar Zweden. Ik heb het gisteren voor het eerst ingevoerd: ‘Huisje in Zweden’. Ik heb die zoekterm zelfs in mijn hoofd horen roteren, als een soort mantra. Maar ik moet zeggen, dat was een moment van helderheid. Want echt, ik weet het niet meer, hè. Ik ben het zat. Te veel haat, te veel mensen die naar elkaar wijzen. Te veel geschreeuw. Waar zijn de tijden gebleven dat we gewoon een beetje in vrede met elkaar konden leven?”
Vroeger alles simpeler
“Kijk, vroeger was het allemaal veel simpeler, toch? We hadden gewoon onze eigen zaakjes en ons eigen leven. Je kon over de grens gaan, naar Duitsland of België, en je voelde je welkom. Maar nu? Nu is het elke dag wel ergens hommeles. Kijk naar al die rellen, naar al die mensen die elkaar de grond in boren omdat ze een ander kleurtje hebben, of een andere mening, of een ander geloof. Je mag niks meer zeggen zonder dat iemand zich beledigd voelt. En ik ben geen heilige, maar ik ben toch wel gewoon klaar met die haat. Waar is de compassie? Waar is de fatsoenlijke discussie?”
Niets tegen verandering
“Kijk, ik heb niks tegen verandering. Maar dit is niet de verandering die ik voor ogen had. Het is als een enorme olievlek die alles bedekt. De politici hebben er een rommeltje van gemaakt, de media voeren de druk op, en de gewone man—jij en ik—worden naar elkaar uitgespeeld. De ene groep zegt dat de ander de schuld is van alles, en ondertussen kijken ze de boel af van elkaar. Maar wat mij het meeste opvalt, is dat niemand echt naar elkaar luistert. Ze luisteren alleen om te reageren, niet om te begrijpen. En dat is wat me zo moedeloos maakt.”
Rust
“Ik wil gewoon rust. Ik wil een plek waar ik weer kan ademhalen, waar ik niet voortdurend het gevoel heb dat ik op mijn hoede moet zijn. Zweden… dat is voor mij altijd het land van de stilte geweest. Het is er rustig, schoon, en misschien is dat precies wat ik nodig heb. Geen gekrakeel, geen geschreeuw, geen eindeloze discussies over de vraag wie er het meeste recht heeft om hier te wonen. Ik wil in een land wonen waar ik de vrijheid heb om gewoon te leven. Waar je elkaar in de ogen kijkt en zegt: ‘Hallo, hoe gaat het?’ in plaats van: ‘Ben jij wel goed voor dit land?’
Kees van Iperen is een pseudoniem. Naam is bekend bij de redactie
Beeld: Freepik/master1305
