Bij Vakantieman in de straat was er elke zomer hetzelfde ritueel. Als paddenstoelen plopten opeens de caravans op. Buurvrouwen, gewapend met bezem, dweil en sop, betraden de mobiele kampeerwoning, alsof ze daar de strijd aangingen met de grootste bacteriologische vijanden van de mensheid, om na een paar uur als grote triomfator weer naar buiten te treden. Dan begon het inladen van de bagage. Heel veel bagage. Je wist immers nooit wat je in dat enge buitenland tegen zou komen. “Schat, ben je de Smac en de knakworsten niet vergeten?” Aan het einde van de dag, deed de vader des huizes nog een inspectierondje rondom de caravan, rookte zijn sigaretje en maakte een praatje met de straatbewoners over het komend avontuur. De volgende dag, in alle vroegte, vertrokken de gezinnen, om zich aan te sluiten op de Route Soleil in een lang wit lint van andere Nederlandse caravaneigenaren.
Meewarig keken wij naar het gedoe van caravanbezitters: inparkeren, wielen blokkeren, neuswiel naar beneden, uitdraaisteunen naar beneden, etc, etc.
Maar de laatste paar jaar is er een revolutie gaande in mobiel vakantieland. Elke zomer weer zijn er de krantenkoppen dat de camperverkoop is geëxplodeerd. Nederland verandert van een caravan- in een campernatie. Wij wilden dit ook ervaren. Tegenwoordig bestaan er de nodige sites, waar je een camper van eigenaren kunt huren. Via de grootste in Nederland, Goboony, reserveerden wij een compacte kampeerbus. Om een lang verhaal kort te maken: deze manier van kamperen smaakt naar meer. Op de Autobahn gas op de plank. Niets geen negentig, omdat we bang zijn dat onze caravan achter ons begint te slingeren, gewoon 120. Bij aankomst, luifeltje uitschuiven, tafel en stoelen neerzetten, flesje wijn erbij en ‘Klaar was Kees.’ Meewarig keken wij naar het gedoe van caravanbezitters: inparkeren, wielen blokkeren, neuswiel naar beneden, uitdraaisteunen naar beneden, etc, etc. Bovendien zijn zij gedoemd te verblijven op, in het hoogseizoen vaak, drukke campings. Wij smaakten het genoegen om een aantal keren op fantastische plekken wild te kamperen.
Beeld: Shutterstock
Gewoontes campereigenaren
Maar goed, nieuwe kampeertrends zorgen ook voor nieuwe gewoonten. Goboony publiceerde een onderzoek over de gewoontes van campereigenaren, die wij grotendeels kunnen beamen, of verder kunnen aanvullen, uit eigen veldresearch:
- Campereigenaren groeten elkaar, maken graag een praatje met elkaar en staat liever naast elkaar dan met vakantiegasten die in een caravan of tent verblijven.
- Vieze klussen doet de man. Het zijn vooral de mannen, die het chemisch toilet legen. De meeste mannen gaat eveneens aan de slag als het doucheputje moet worden gereinigd (gelukkig stond mevrouw Falder wel haar mannetje).
- Het mannelijke deel van de camperaars laat zich klaarblijkelijk liever verrassen wat er op tafel komt. Het zijn vooral de vrouwen die koken (ja ook in de Falder-camper. Maar my God, zij verricht echt wonderen achter het fornuis).
- Hij kruipt het meest achter het stuur (bij ons fifty-fifty)
- Het uitstippelen van de route is een uniseks-verantwoordelijkheid (bij ons: mijnheer Falder).
- Grootste irritatiefactoren: rammelend interieur en openvliegende kastjes, files en het vinden van een geschikte parkeerplek in het stadscentrum (wij noemen uit eigen ervaring: campings met heel veel regeltjes: leve het wildkamperen).
Uit eigen waarneming:
- Hoe groter de camper, hoe dikker de eigenaar.
- Meest voorkomende outfit achter het stuur: hempje, korte broek en Crocqs of sandalen, en witte sokken.
- Makkelijkste verbouwing: dump gewoon een matras in de laadbak en je bestelbusje heet opeens camper.
Tenslotte: verbazing:
- Op de camping is de verhouding camper/caravans nu zo’n één op drie. Veel jonge stellen toeren tegenwoordig rond in een op en top luxe kampeerbus. Wij reden op die leeftijd in een aftandse auto, kampeerden in een klein tentje, met als enige luxe buiten een zeiltje en een Primusje. Waar halen die jongeren van tegenwoordig het geld vandaan
