We hadden na twee rondes het toen nog in roze uitgevoerde papiertje gehaald. Je weet nog wel, zo’n uitklapbaar velletje met je pasfoto erin gestanst. Maar goed, nu nog een auto. Via bekenden kwamen we terecht bij een nogal dubieus ogend garagebedrijf dat ons een fel oranje Mini Cooper aanprees.
Onze vriendin was op slag verliefd. Wij niet. Wij zagen vooral de enorme kwetsbaarheid van het zielige Britse onderdeurtje dat in de proefrit niet bepaald getuigde van opperste betrouwbaarheid. Zoals wel vaker hadden we een vooruitziende blik.
Voor 500 gulden mochten we hem hebben. Dat zei wat ons betreft genoeg. Enne, natuurlijk geen garantie. Ja, tot de voordeur. We reden er meteen mee naar Amsterdam. Want de rijinstructeur had gezegd: als je die stad overleeft, dan overleef je alles! Voor we het wisten stonden we in de file bij de Dam, omgeven door 3 trams, voorbijschietende fietsers en overstekende junkies. En iedereen toeterde! Op de terugweg kregen we in de stromende regen pech. Kapotte bobine. Nooit van gehoord. De ANWB praatpaal was gelukkig toen nog geduldig.
Ja, de stadsjungle hebben we met vlag en wimpel overleefd en sindsdien zijn we nooit meer bang geweest. Jammer dat de Mini, toch een geinig karretje dat veel bekijks trok, al na 6 weken de laatste roetwolk uitstootte. Dat wil zeggen: de versnelling bleef in zijn 2 staan en is daar niet meer uitgekomen. We hebben nog een tijdje in onze woonplaats Utrecht permanent rondgereden in zijn 2e versnelling, een heus boodschappenkarretje. Maar dat hielden wij en de Mini uiteindelijk natuurlijk niet vol. Knettergek werden we van het gehuil en de gierende banden.
Gelukkig was de tweede auto, een Renault 6 voor 700 gulden, een betere keuze. Die hield het uiteindelijk 2 hele jaren vol…
Foto: Getty Images
Falder.nl is de grootste mannen 50+ site van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
