Vroeger, ja vroeger, toen het leven nog jong en wild was, scande je heel snel een groepje meiden. Hoe dat exact werkt in je hersenen weet ik (redactie.: Hans van der Steeg) niet precies, maar in een split second wist je wie de knapste, leukste, meest bijzondere was. De overige dames van dit groepje werden in het brein eveneens keurig gecategoriseerd. Iets in de trend van: ‘ook best leuk’, ‘goede reserve’, ‘nummer drie in het rijtje’, ‘misschien als ik dronken ben’, ‘alleen een praatje mee maken om met haar knappe vriendin in aanraking te komen’, tot en met de laagste in gradatie: ‘zelfs als ik op een onbewoond eiland zou zitten, dan zou ik er nog geen zin in hebben.’
Roestig snoeimes
Ergens op de route waarin ik me nu bevind, is dit selectieproces zo bot geworden als mijn roestige snoeimes in de schuur. Ik realiseerde dat, toen ik, vlak voordat corona uitbrak, op Schiphol rondliep met een collega. Bij de slurf van het vliegtuig richting Stockholm stond tijdens het inchecken een groep of twintig van jonge meiden in trainingspak. Begin twintig schatte ik. Groter kon het contrast niet zijn met de gewichtige mannen in zakenoutfit die zich bijna in militair gelid hun vliegtuigticket door het grondpersoneel lieten inchecken. Strakke stieren van Potter versus wilde abstracties van Karel Appel. De dames stootten elkaar aan, dartelden, lachten, wanoordelijkten het inchecksysteem. Op hun rug las ik ‘Sweden’. Iets van een nationaal sportteam. Volleybal, basketbal? Want Onze Lieve Heer had deze dames bovengemiddeld hoogpotig op de wereld gezet. Mijn collega stootte mij aan. “Vroeger vond ik één van hen mooi, nu allemaal.”
‘Vroeger vond ik één van hen mooi, nu allemaal’
Beter had hij mijn gevoel niet kunnen verwoorden. Twee oudere mannen die hetzelfde dachten. Dat kan geen toeval zijn, zal wel met de leeftijd te maken hebben. Waarbij ik bij mijzelf de volgende observatie noteerde, die in de categorie ‘twijfelachtig’ thuishoort. Want wat ik niet tegen mijn collega zei: lange tijd hanteerde ik voor mijzelf de ondergrens dat ik vrouwen pas knap mocht vinden, alléén als ze ouder waren dan mijn dochters. Maar bij het zien van deze Zweedse gazelles, merkte ik dat ik deze morele barriere had geslecht. Weer een stap verder in het ouderdomsproces dus.
Reken zelf je leeftijd uit
Overigens hebben wij van Falder zelf in het verleden een formule ontwikkeld, hoe groot de leeftijdsverschillen tussen man en vrouw mogen zijn. Deze is samengesteld uit onze eigen waarnemingen, vele andere persoonlijke ervaringen en uit duizenden relevante gegevens uit de media. Deze luidt:
Concreet:
Ga uit van je eigen leeftijd, halveer dit en tel daar tien jaar bij op. Dit levert je de ondergrens op waarbij je heel makkelijk bij vrouwen kunt scoren. Voorbeeld: je bent 50? Deel dit door de helft=25. Tel daar tien jaar bij op= 35! Voilà, mooie leeftijd toch? Nog een? 60? Door de helft=30. Plus 10. Kom je uit op 40. Uitzonderingen? Ja. Werk je in de horeca? Dan mag je vijf jaar van het eindcijfer aftrekken. Dus man van 50 past dan bij vrouw van 30. Kroegbaas van 60? Past bij serveerster van 35. Want in de horeca geldt de wet van de grote getallen. Weliswaar iets minder in deze Corona-tijd, maar toch. Overal om je heen jonge vrouwen. Gasten, bedienend personeel. Dit biedt grotere kans van slagen bij een veel jongere doelgroep.
Werk je niet in de horeca en je scoort tóch (veel) lager dan onze formule? Dan heb je de hoofdprijs te pakken.
Falder.nl is de grootste site voor mannen van 50-plus van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
