Kans is groot dat als je boven de zestig bent, dat je heel wat ooms en tantes hebt. Immers, een beetje naoorlogse familie telde dan al snel zo’n vijf kinderen. Dan kom je inclusief aanhang al snel uit op zo’n twintig ooms en tantes? Toch?
Een gulden
Mits er net geen familieruzies waren, kwamen ze dan allemaal op je verjaardag. Ze streken dan over je bol, gaven je een hele gulden of een Dinky Toy, merkten op ‘dat je enorm groot geworden was’ en verdwenen vervolgens de hele avond achter een blauwe walm van rookwaar, die je vader en moeder in een bierglas uitnodigend had klaargezet.
Struise dame
Maar ik had een tante die altijd anders deed en was. Tante Tina. Een struise dame, zus van mijn moeder, die altijd felgekleurde jurken droeg die ik later leerde kennen van het schilderij ‘het zigeunermeisje’. Als Tante Tina binnenkwam, dan wist ik dat ik niet ontkwam aan een bijna verstikkingsdood, omdat ze me altijd met mijn neus tussen haar forse borstenpartij drukte. Dat was haar manier van feliciteren. Vervolgens trok ze me aan mijn onderarm, troonde me zo van de gang naar de huiskamer. Pas daar gaf ze me een envelop, die ik ten overstaan van iedereen moest openmaken. Dat daar minstens het tienvoudige geldbedrag in zat, van wat de rest van de familie gaf, maakte me blij. Wat ik niet realiseerde was, dat ze hiermee graag, onbeschaamd onbescheiden, aan iedereen wilde laten zien hoe genereus ze was.
Gejat varken
Want Tante Tina was rijk. Hoe? Dat wist niemand echt. Maar in de oorlog jatte ze ooit al een varken van de boer waar ze werkte, die ze eigenhandig slachtte bij mijn opa thuis. Later startte ze een illegaal naaiatelier. Daarna had ze een pension, waar ze psychisch zwakkeren onderdak aanbood. Dat klinkt genereus, wat velen echter niet wisten, was dat ze daar dan dubbel aan verdiende.: en van de uitkering van het rijk en van de toelage van de betrokken families die zij onder beheer had. Ook onderhield ze op de zolder van haar pension een prachtige wietkwekerij.
Kitsch
Zo eens in de maand ging mijn moeder op zondagmiddag naar Tante Tina. Haar inrichting vormde een kruising tussen wat wij nu bordeelstijl en woonwagenkitsch zouden noemen. De (zoete) wijn vloeide dan rijkelijk. Na verloop van tijd ging de pick-up op volle toeren. De Zangeres zonder naam, Duitse Schlagers en Rob de Nijs (vooral Malle Babbe) behoorden tot het vaste repertoire. Dan kwam het moment dat er gedanst moest worden. Mijn tante vond ook al snel dat ik groot genoeg was om mee te doen, pakte me stevig vast en drukte me zo dan weer tegen haar ondertussen welbekende boezempartij.
Oplawaai
Tante Tina was de tante die het jochie, die mij gedurende het schoolkamp had gepest, ten overstaan van iedereen uit de bus trok en buiten en stevige oplawaai verkocht. Tante Tina schafte ook een levensgrote camper aan, besefte toen dat ze er niet lange stukken in durfde te rijden, kwam dan niet verder dan ons huis, hemelsbreed zo’n tien kilometer verder en ging dan met ons in de camper koffie drinken. Tante Tina was diegene die niet met haar man, maar met haar minnaar vertrok naar de Wereldtentoonstelling in Japan. Tante Tina had een vet scheurende lach, maar Tante Tina was tegelijkertijd de ergste vijand die je kon voorstellen als je haar tegen de haren instreek. Tante Tina was de plotseling opstekende storm op een prachtige zomerdag, de kei die zorgde voor een vloedgolf in een kalme vijver, de rockzangers in een bejaardentehuis.
Het gekke is dat de term ‘rare oom’ niet bestaat. Maar de ‘rare tante’ wel. Het kan niet anders dan dat ik niet de enige was met een Tante Tina. Er moeten heel wat Tante Tina’s hebben bestaan. Waar ik benieuwd naar ben: had jij ook zo’n rare tante?
Falder.nl is de grootste site voor mannen van 50-plus van Nederland.
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
