Als we riddertje speelden, wilde ik ‘Floris’ zijn. Toen ik (red.: Hans van der Steeg) als jochie, fris gewassen, in pyjamaatje, op zondagavond gespannen naar nieuwe avonturen van mijn TV-held keek, kon ik niet vermoeden dat vier jaar later de puberhormonen door mijn lijf zouden gieren. Of dat mijn ouders mij zouden verbieden naar een film als ‘Turks Fruit’ te gaan. ‘Nog veel te jong voor al die seksscènes,’ zo oordeelden zij. Een grotere aansporing hadden ze mij niet kunnen geven. Enfin, een stiekem bezoek aan de bioscoop verder, droomde ik ervan om Eric Vonk te zijn, de mannelijke hoofdpersoon in ‘Turks Fruit’. Met dank aan Paul Verhoeven, die bij beide producties de grote regisseur was.
Standaard rellen
Nee, in volgende films van Verhoeven, ik zag ze allemaal, voelde ik nooit meer de jongensachtige behoefte om in de huid van een van zijn hoofdrolspelers te kruipen. Wel genoot ik van de rellen die standaard volgden: bij Sonja Barend probeerden gays, vanwege ‘Spetters’ hem met lippenstift te besmeuren. In Amerika werd Verhoeven in de streng-religieuze wereld gezien als een van de grote Hollywood-voorbeelden, die ‘kinderen wilde bederven’. ‘Spetters’, ‘Total Recal’, ‘Starship Troopers’, ‘Basic Instinct’: altijd was er de kritiek over weinig diepgang en de overdaad aan geweld en seks.
Vele jaren later verwierf ‘Showgirls’ een cultstatus en bracht in de verhuur meer dan 100 miljoen dollar op
Ondanks, of juist dankzij deze oproer, stroomde het publiek de bioscopen binnen. Uitzondering vormde de film ‘Showgirls’, die in eerste instantie flopte (en zelfs een ‘Raspberry Award’ in de wacht sleepte voor ‘slechtste film van het jaar’, die Verhoeven overigens, als enige regisseur ooit, zelf ophaalde). Vele jaren later verwierf ‘Showgirls’ echter een cultstatus en bracht in de verhuur meer dan 100 miljoen dollar op.
Onderbuikgevoel
Gezien zijn huidige leeftijd wordt Verhoeven geacht onderbuikgevoel te vervangen voor wijsheid. Niemand had ervan opgekeken als hij meesterbiograaf Michiel van Egmond zou inhuren en te cashen met een boek over zijn leven. Als hij nederig opzij zou opschuiven, om aanstormend talent een plek in de schijnwerpers te gunnen. Niets van dat. Tijdens het afgelopen filmfestival van Cannes is het nog steeds Verhoeven die op de rode loper verschijnt. Nu met zijn nieuwste film ‘Benedetta’, waarin het kloosterleven van een lesbische non centraal staat. Als vanouds gniffelt Verhoeven in zijn film weer tegen preutsheid en macht. Als vanouds zijn het weer de seksscènes die de tongen beroeren. In een reportage van de Volkskrant, die Verhoeven volgt in Cannes, eindigt de reporter met een kort belletje over ‘Benedetta’. Verhoeven: ‘Is er nu een rel? Reporter: ‘Een beetje, waait wel weer over joh,’ Verhoeven: ‘Jammer.’
Nu ik op adem dreig te komen van mijn eigen leven, droom ik ervan om straks, als ik 83 ben, Paul Verhoeven zelf te zijn.
Falder.nl is de grootste site van Nederland voor mannen van 50-plus.
Vind je onze berichten leuk en wil je niets missen? Volg ons dan en like onze Facebookpagina.
