Het moet wel heel raar lopen in je leven, als je niet op een bepaald moment met deze vraag wordt geconfronteerd: ben je borsten- of een billenman? Ik weet niet hoe het jou op zo’n moment verging. Maar ik moest opeens kiezen tussen twee zaken waarvan ik nooit wist dat die tegengesteld waren. Ik ga mezelf niet mooier voordoen dan dat ik ben. Dus, ja, ik mag zeker geboeid raken door een diep decolleté. Een volle derriere in een strakke broek mag rekenen op mijn bewonderende blik. Maar om nu te zeggen dat deze twee lichaamsonderdelen de stralende zon en de maan zijn in een verder totale duisternis, dat is teveel van het goede.
Tenenman?
Ze hadden net zo goed kunnen vragen: ben je een tenen- of een navelman? Houd je meer van knieën of oren? Vind je tanden leuker of ellebogen? In alle gevallen had ik ontkennend moeten antwoorden. Een vrouw is nu eenmaal meer dan twee lichaamsdelen. Ziet ze er prachtig uit, maar met een verkeerde stem, heb ik de neiging om af te haken. Omgekeerd, leer ik iemand kennen via de telefoon met een betoverende stem, dan is de kans groot dat het lichaam dat daarbij past heel snel op instemming kan rekenen. En dan heb ik het alleen voor de eerste kennismaking. Hoeveel vrouwen worden niet mooier naarmate ze je langer leert kennen? Ja, helaas, omgekeerd ook.
Thuis, thuis, thuis
Tot zover mijn leven voor het Corona-virus. Ik zit nu al een aantal weken thuis. Thuis aan het werk voor mijn bedrijf. Thuis na het boodschappen doen. Thuis na mijn dagelijks rondje door het park. Thuis als ik opsta. Thuis nadat ik naar het toilet ben gegaan. Thuis. Thuis. Thuis. Ik heb al puzzels van 2000 stukjes in elk gezet, de slaapkamer geverfd, plantjes geplant en water gegeven, maak zelfs het doucheputje schoon. En doe allerlei wijsheid op, als gevolg van vragen die opwellen, waarvoor ik vroeger schijnbaar geen tijd had. Soms ontstaan die vragen door een hink-stap-sprongetje van je hersenen. Zo ook deze: nadat ik me eerst druk maakte, hoe mensen zo dom kunnen zijn aan elkaar te vragen, of je billen- of borstenman bent, borrelde opeens een volgend spinsel op. Hoeveel verschillende soorten borsten zijn er eigenlijk. Boeiende vraag, vond ikzelf. Met een klein beetje huis-, tuin -en keukenwetenschap kwam ik niet verder dan: groot, klein, hangend, dik, dun, sproeterig en puntig. Maar omdat de wereld een stuk overzichtelijk te maken bleken ook deze lichaamsdelen allang gecategoriseerd te zijn. Dus mannen, er zijn zeven soorten borsten te onderscheiden. Ik citeer uit damesbladen als Libelle en Cosmopolitan, die hierin eensgezind waren:
- Als de borsten aan de boven- en onderkant even vol lijken te zijn, dan zijn het ronde typen.
- Als de tepels naar buiten wijzen? Dan heb je te maken met een zogenaamd Oost- Westmeisje.
- Als er veel ruimte tussen de borsten zit, dan zie je breed ingestelde borsten voor je. Deze zijn overigens niet te verwarren met die van een Oost-Westmeisje, omdat die toch minder vol van vorm zijn.
- Laten we de zogenaamde ‘druppel-borsten’ niet vergeten te noemen. Deze zijn rond, maar iets minder vol aan de bovenkant.
- Dan zijn we aangekomen bij de zogenaamde slanke varianten: aan de bovenkant dun. Maar voller aan de onderkant en langer dan dat ze breed zijn. Oh ja, en we hebben te maken met relatief kleine cupmaten.
- Borsten als bellen zijn er ook. Eigenlijk zijn ze hetzelfde als hun slanke nichtjes, maar ze zijn groter.
- Voor wie dit het vrouwdom overzichtelijker maakt, de praktijk is weerbarstiger. Of anders gezegd: er bestaan nauwelijks een-eiïge voorgevels. Kans is groot dat jouw vrouw namelijk asymmetrische borsten heeft. Want zo zit het namelijk bij de meeste vrouwen. Kijk je naar de boezem links, dan is die toch nèt weer anders dan de boezem rechts. Een twee-eiige tweeling dus.
Tot zover deze quarantaine-cursus ‘borsten’. Volgende keer: waarom kakkerlakken nooit in de winter paren.
