Als kind woonde ik in de provinciestad Gouda, waar elk jaar de wielerronde De Zes van Rijn en Gouwe door onze straat kwam. Niet zomaar een fietsevenementje, maar een heuse profronde met bekende deelnemers als Jos Lammertink, Jean Paul van Poppel en Hans Langerijs. Niet dat ik daar als jong meisje veel besef van had, ik werd vooral enthousiast van het feit dat er onbeperkt petjes, vlaggetjes en snoep werden uitgedeeld.
En wat ook leuk was, was dat wielrennen toen (in de jaren tachtig) een heel eenvoudige sport was. Een sport voor de gewone man, zonder kapsones en met beenspieren.
Blijkbaar had ik daar toen al een zwak voor. Vast niet voor niets raakte ik tijdens onze eerste date gecharmeerd van mijn vent. Hij bleek een nuchtere Noord-Hollander, wars van uiterlijk vertoon. Een auto had hij niet, wel een Greenwheels-abonnement. En met zijn beenspieren was ook al niks mis: hij deed fanatiek aan kickboksen.
Maar dat even terzijde, als ik nu naar de Tour de France kijk is er wel wat veranderd. Als eenvoudige Jan Boerenlul op een fiets heb je bij de start tegenwoordig weinig meer te zoeken. Ik geef toe, het is fijn om naar te kijken, al die prachtige fietsen en flitsende kleding, helmen en brillen. Beetje jammer van die mondkapjes alleen, maar hey, ik klaag niet. Als de renners na de etappe voor de camera verschijnen, zijn het toch altijd weer van die aardige, gewone jongens.
Dat Richard Mille horloge van Julian Alaphilippe kan ik dus even niet plaatsen. Dat het een waarde heeft van 141.000 euro is nog tot daaraan toe, er zijn vast voetballers met duurdere exemplaren, maar zoiets doe je toch niet om tijdens een Tour-etappe?
Stel dat je valt. Of erger nog, een klim verliest omdat je 32 gram meer mee naar boven moet zeulen dan je concurrent. Kan niet anders dan dat hij met dit horloge vooral een statement wil maken. Ik dacht altijd dat Juju zo’n leukerd was, en de gele trui droeg hij vorig jaar fantastisch, maar nu is hij toch wel van zijn voetstuk gevallen: een ordinaire patser, dat is ie!
Misschien werkt het bij mannen als Julian een beetje hetzelfde als met sportwagens en indrukwekkende jachten, en is z’n dure horloge vooral een manier om bepaalde tekortkomingen mee te maskeren.
Ik denk niet dat Alaphilippe nog in het klassement terecht gaat komen dit jaar. Laat staan dat hij kans maakt op een date met mij. Eigen schuld, dikke bult.
