Echt, hoeveel dagen achtereen, zal ik nìet aan het woord ‘zeurkous’ hebben gedacht. Maar opeens scheen het in mijn hoofd, als een heldere komeet die aan het hemelfront. En ik kreeg die onverklaarbare, onbedwingbare behoefte om achter de betekenis van dit woord aan te gaan. Op pagina 7 van Google stuitte ik op deze verklaring: ‘De vagina is achterkousig, geneigd tot roddelen en te vergelijken met zeurkous . Ook al weet ik nog niet wat achterkousig betekent, lees ik dus wel dat de vagina wordt vergeleken met een zeurkous. Dat kun je letterlijk nemen. Ik vermoed echter dat vooral naar de eigenaressen van dit geslachtsdeel wordt gewezen.
Tante Wilhelmien
Ik denk dan onmiddellijk aan mijn tante Wilhelmien. Als er een kon zeuren, was zij het. Zij wist lijden tot kunst te verheffen. Binnen de familie vertelde ze voortdurend vreselijke verhalen over haar eigen lichamelijke malaise: kronkelend van de pijn lag ze regelmatig op kleedjes voor de verwarming, haar urine was altijd rood gekleurd, haar organen stonden op het punt van begeven, overal plopte gezwellen bij haar op. Ook buiten de familie vertelde ze graag verhalen over haar eigen misère. Iedereen meed haar in het dorp. Ook dat mocht niet baten. Ze ging voor je staan, achtervolgde je als een KGB-agent. Er was echt geen ontkomen aan.
Tegenwoordig om mij heen tref ik steeds meer zeurende mensen. Die net zo oud zijn als ik (60), of ouder. Ik lees dat ouderen een neiging hebben tot klagen, omdat ze uit een ander tijdperk komen: de maatschappij verandert, normen en waarden veranderen en dan is er ook nog internet dat ze voor steeds grotere raadsel stelt: ‘Echt, vroeger, was alles beter.’
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het lichaam, dat steeds meer protesteert en steeds vaker aanleiding geeft om te grommen en brommen. En begint er een te klagen, dan is het eind zoek. Dan lijkt het wel alsof de anderen er overheen willen gaan. Klaagdeskundige Bart Flo schreef Het Anti-klaagboek. Hij stelt: ‘een opperklager in je midden werkt negatief in een groep. We passen ons aan. Is er een klaagsfeer, dan doen we mee.’ Hij stelt dat even klagen niet erg is. Maar wie klaagt, heeft minder vrienden, is vaker ziek en is minder succesvol.
Ik ben het zat
Dus, bezint eer ge begint. Ik ben het zat. Klagen kan, maar aub niet te lang. Of als je het doet, doe het goed. Zodat klagen leuk wordt. Tot slot en ter inspiratie een aantal voorbeelden van subliem klagen. Uit de mond opgetekend van Hans Dorrestijn.
- ‘De vrouw is een geschenk van God, al gaat de man er aan kapot’
- ‘Op leeftijd raken. Je bukt steeds moeilijker, terwijl je juist dan meer en meer uit je poten laat vallen’
- ‘Zelfs Christus aan het kruis had het beter dan ik thuis’
- ‘De tijd neemt je op sleeptouw. Je zegt maar al te gauw dat je tijd hebt, maar de tijd heeft jou’
- ‘Een suïcidaal ziet soms nog licht aan het eind van de tunnel, dat is dan de trein die er aankomt’
Vind je dit een leuk bericht? Like dan onze Facebookpagina
Volg ons op Twitter: @FalderNL en mis niets dat elke dag leuk, interessant of tof is.
