‘Mijn naam is Johan Fransen, 56 jaar oud, en ik sta voor een van de grootste uitdagingen van mijn leven: zorgen voor mijn dementerende ouders, terwijl ik tegelijkertijd mijn eigen leven leid. Mijn ouders, een rots in de branding gedurende mijn hele bestaan, bevinden zich nu in een nieuwe fase van hun leven, waarin ze de zorg nodig hebben die ze eens aan mij hebben gegeven. Mijn vader, 88 jaar oud, en mijn moeder, 83, zijn beiden opgenomen in een verzorgingstehuis, waar ze de professionele hulp krijgen die ik zelf niet kan bieden.
Emotionele investering
Het is een situatie die tijd, energie en emotionele investering vereist. Mijn dagen zijn gevuld met de eisen van mijn werk, het ondersteunen van mijn eigen gezin en het beheren van mijn persoonlijke verantwoordelijkheden. Maar te midden van dit alles, probeer ik zoveel mogelijk ruimte te vinden, om aan de zijde van mijn ouders te staan. Een van de grootste uitdagingen die ik ben tegengekomen, is het balanceren van mijn leven en verantwoordelijkheden met de behoeften van mijn ouders. De eisen van werk, het opvoeden van een gezin en het beheren van persoonlijke zaken kunnen soms botsen. Met de tijd en energie die nodig is om hun welzijn te waarborgen, is het moeilijk om aan jezelf te denken.
Hindernissen
Het navigeren door het gezondheidszorgsysteem en ervoor zorgen dat je ouders de best mogelijke zorg krijgen, is een hindernis. Het doolhof van medische afspraken, medicijnen en complexe beslissingen is overweldigend. Het opkomen voor hun behoeften, het begrijpen van medische vaktaal en het coördineren met verschillende zorgverleners voelt aan als een fulltime baan. Het vereist geduld, volharding en de bereidheid om een geïnformeerde pleitbezorger te worden voor degenen die je helpt.
Jeugd vol liefde
Maar mijn ouders hebben mij een jeugd vol liefde en geluk geschonken. Hoewel we misschien niet veel geld hadden, heb ik nooit het gevoel gehad arm te zijn. Hun onvoorwaardelijke steun en toewijding hebben me gevormd tot de persoon die ik vandaag ben. Dus nu, terwijl de rollen zijn omgedraaid en ik voor hen zorg, doe ik dat met dezelfde onvoorwaardelijke liefde en toewijding die zij mij hebben gegeven.’
