Het begon onschuldig: iets langer doorwerken, iets meer verantwoordelijkheid nemen, maar zoals bij velen groeide dit al snel uit tot onrealistische verwachtingen, met een dikke burn-out als eindstation. Hij was altijd de man met de antwoorden, maar op een dag kon hij zichzelf niet meer uit bed slepen. Zijn energie was verdampt, zijn hoofd leek een warboel, en zelfs simpele beslissingen leken een onmogelijke opgave.
Het begin van de weg naar herstel
De eerste weken na de diagnose van zijn psychiater, dr. De Wit, voelden als zwemmen door stroop. “Ronald, je hebt jezelf te lang als een Duracell-konijn gedragen, maar zelfs die batterijen gaan ooit leeg,” grapte De Wit tijdens een van hun sessies. Ronald lachte wel mee, maar meer als een boer met kiespijn.
De psychiater maakte één ding duidelijk: “Je moet nu stoppen met ‘doen’ en leren gewoon te ‘zijn’.” Simpel, maar o zo moeilijk voor iemand die zijn hele leven in de actiemodus heeft gestaan. Ronald, de man van het oplossen van problemen, moest leren niets op te lossen.
Je zult je tijdelijk nutteloos voelen, Ronald, maar dat is precies wat je nu nodig hebt
Nieuwe inzichten en doorbraken
Tijdens zijn herstel ontdekte Ronald enkele dingen die hij nooit eerder had beseft. Zoals dat werk niet alles is: “Ik realiseerde me dat ik zo bezig was met mijn werk dat ik was vergeten hoe het was om echt te leven,” bekende hij in een latere sessie. Hij ontdekte dat zijn identiteit niet alleen verbonden was aan zijn carrière. Tijdens een wandeling door het bos – een advies van De Wit – besefte hij dat hij de geur van bomen in jaren niet meer had opgemerkt. “Het lijkt wel alsof ik voor het eerst in 20 jaar echt ademhaal,” zei hij lachend.
Een andere belangrijke doorbraak was het besef dat “nee” zeggen geen falen is, maar zelfbescherming. Voorheen had hij altijd gedacht dat hij alles aan moest kunnen, maar nu besefte hij dat grenzen stellen de sleutel is tot een gezonder leven. “Ik zei eens ‘nee’ tegen een extra project en niemand viel van hun stoel! Dat was een openbaring.”
Terwijl Ronald zich door moeilijke sessies worstelde, ontdekte hij opnieuw zijn gevoel voor humor. “Ik ben als een telefoon die op vliegtuigmodus staat, maar niemand snapt waarom hij niet werkt,” grapte hij tegen zijn vrouw. Het was die zelfspot die hem door de donkere dagen heen hielp. Leren lachen om zijn situatie gaf hem weer het gevoel van controle terug.
Dr. de Wit is een man van praktische wijsheid en legde Ronald uit hoe hij een burn-out in de toekomst kan voorkomen:
Regelmatig opladen: “Je bent geen Tesla die op volle kracht kan blijven rijden zonder af en toe te stoppen bij een laadpaal,” zei De Wit. “Rust moet je inplannen, net zoals je vergaderingen inplant. Wandelingen, vakanties, ademhalingspauzes, het is niet optioneel, het is noodzakelijk.”
Luister naar je lichaam: “Die steek in je nek die je maandenlang hebt genegeerd, was je lichaam dat probeerde met je te praten. Leer naar die signalen te luisteren,” adviseerde De Wit streng. “Een burn-out komt nooit uit het niets. Je hebt het alleen te lang genegeerd.”
