Vanochtend werd ik zwetend en hijgend wakker.

In mijn droom werd mijn huis belaagd door hoestende, snuivende tieners. Ik poogde mijn raam dicht te timmeren, waarna  tientallen zieke tongen dwars door het hout over mijn handen heen glibberden. Toen ik mij omdraaide naar mijn vrouw zag ik dat haar hoofd en borsten in pulserende coronacellen waren veranderd.

Ik schrok wakker en durf de hele dag niet in de buurt van mijn vrouw te komen. De talloze bordjes, campagnes, en blonde vrouwen met mooi haar op televisie die mij waarschuwen over Covid sturen mijn dromen steeds vaker naar snotterige kinderdagverblijven, en overvolle dansavonden. Het gebeurt meer mensen- vooral vijftigplussers (mensen in de risicogroep, of die er net tegenaan schurken), wijst een onderzoek van National Geographic uit.

Helaas word ik tegenwoordig bijna net zo vaak gewekt door een nachtmerrie als door de wekker. Toen ik mijn dromen laatst aan mijn vrienden vertelde kwamen we erachter dat we vaak dezelfde dromen hebben. Kennelijk een 50-plusser ding?

• De droom die vrijwel ál mijn medevijftigplussers hebben gehad. Met bierbuik en al naakt op een plein staan terwijl er allemaal jonge, fitte mensen langslopen.
• Ik heb menig een droom gehad over een scheiding met mijn vrouw. Soms was dat een nachtmerrie, meestal toch gewoon een lekkere warme melk-droom.
• Mijn vrienden en ik delen de nachtmerrie over de prostaatrobot. Hij gaat meer of minder altijd hetzelfde. Ik word in het kantoor van de dokter geroepen, voor een spontaan prostaatonderzoek. Al eng genoeg, maar wanneer ik mij voorover buig bekruipt mij een angstaanjagend gevoel. Geschrokken draai ik mij om, en zie ik de prostaatrobot krakend en snoeiend als een mechanische spin over mij heen hangen. Op de donkerbruine parketvloer ligt, als een leeggelopen ballon, een uitgewrongen doktershuid.
• Iets banaler, heb ik talloze dromen over haaruitval – van het beetje haar dat ik nog heb – in allerlei vormen en situaties. Laatst zat ik vastgebonden in een ouderwetse, ferrarirode kappersstoel terwijl ik mijn haar als een roestbruine tuinduizendpoot rond mijn schedel zag kruipen.

• Ook brokkelen bij de vijftigplusser regelmatig de tanden af ’s nachts. Eén hap feeërieke steak, en tanden vallen als rijstkorrels uit mijn mond.
• Laatst droomde ik dat ik in een witte kamer zat, alleen verlicht met tl-buizen. De kamer had geen deuren, behalve op het plafond. Ineens kwamen er één voor één talloze lekkere wijven naar beneden vallen door de deuren op het plafond. Bijna allemaal hadden ze een blikje cola in de ene hand en een tennisracket in de andere hand. Als ik tegen ze wilde praten negeerden ze mij, of nog erger: wezen ze naar mijn dikke buik, lachten mij uit en sloegen mij op mijn bil met het racket. Ondertussen zat ik in een hoekje en bleven de lekker wijven maar vallen tot de kamer stampvol zat, en bijna uit elkaar barstte. Ik werd schreeuwend wakker.
• En natúúrlijk hebben we allemaal de traditionele nachtmerries: geliefden gaan dood, oude oma’s staan op uit de dood om hun erfenis terug te claimen, auto’s gaan kapot, we worden achtervolgd, we moeten héél nodig plassen maar vinden geen toilet (wees blij, je weet wat er gebeurt als je wél een toilet vindt), we worden ernstig ziek, etc. Saaie zooi. Als ik dan een nachtmerrie heb, laat het dan tenminste een originele zijn…